Fertsjinje en ferlet Verdienen en behoefte

Helaas kan het zelfs erger voor je zijn om tien miljoen dollar te verdienen, vervolgens negen miljoen te verliezen en daarna helemaal niets meer te verdienen. Je houdt dan wel uiteindelijk een miljoen dollar over, maar het was misschien beter geweest als je niets verdiend had. Dus strikt boekhoudkundig gezien, ofwel qua “hedonistische calculus” , is het niet verstandig om je kaarten op één grote klapper te zetten. Moeder Natuur heeft ons zo gemaakt dat voldoening voortvloeit uit een gestage stroom prettige, kleine, maar frequente beloningen. Zoals gezegd hoeven de beloningen niet groot te zijn, alleen frequent, een beetje hier, een beetje daar. Onze voornaamste bronnen van plezier waren immers duizenden jaren lang eten en water ( en iets wat meer privé is), en hoewel we er voortdurend behoefte aan hebben, hebben we er ook snel genoeg van.

N. Taleb

Ûnhânsum Onhanteerbaar

Philonous: Strikt genomen, Hylas, zien we niet hetzelfde object als we voelen, en ook wordt door de microscoop niet hetzelfde voorwerp waargenomen als met het blote oog. Maar wanneer elke variatie voldoende werd geacht om een nieuwe soort of een nieuw individu te vormen, dan zou het eindeloze aantal namen of hun onderlinge verwarring de taal onhanteerbaar maken. Om derhalve dit ongemak en andere moeilijkheden, die bij een beetje nadenken duidelijk zijn, te vermijden, combineren mensen verscheidene denkbeelden, die door verschillende zintuigen worden verkregen of door hetzelfde zintuig op verschillende tijdstippen of onder verschillende omstandigheden, maar waarvan men heeft geconstateerd dat ze in de natuur of wat betreft het tezamen bestaan of wat betreft de volgorde in een bepaald verband voorkomen. Zij brengen al deze dingen onder één noemer en beschouwen ze als één ding.

Berkeley

Tsjoch op Trek op

De stem van Holland moet men tegenwoordig in het Engels (The voice enz.) uitspreken, maar klinkt Fries. Wat blijft er zo nog van het Nederlands over? Harkje nei It Liet.

Tebekdriuwe Terugdrijven

Vandaag is Doarmer bij toeval verzeild geraakt tussen een massamanifestatie van het onderw.proletariaat. Hij heeft zijn ogen uitgekeken, want normaal komt hij deze lieden nooit tegen, maar nu waren ze uit hun stoffige holen gekropen. Dit schuim der natie met hun foute truien en hun door krijt aangetaste hersenen demonstreerde tegen iets. Onder hen natuurlijk ook leden van de CALVN en terwijl Doarmer dit allemaal met verbazing aanschouwde, wenste hij de tijd van zijn opa terug, die samen met de andere huzaren wel raad had geweten met dit volk en ze met de blanke sabel naar hun studiewijzers had teruggedreven. Mijn God, in wat voor tijden leven wij!

Twivelje Twijfelen

Vandaag zat Doarmer weer eens te lezen in “Sein und Zeit” van Heidegger en terwijl hij zinnen doorploeterde als “de zelfheid van het erzijn hebben we formeel bepaald als een wijze van existeren, dat wil zeggen niet als een voorhanden zijnde”, moest hij denken aan de woorden van Wittgenstein, die zegt "de grenzen van mijn taal zijn de grenzen van mijn wereld". Heidegger probeert die grenzen te verleggen door zijn taal uit te breiden met “nieuwe woorden”. Dit is misschien wel terecht, want zeker in de gewone spreektaal is niet alles goed gedefinieerd, maar, zie Wittgenstein, taal is een sociaal gebeuren, de ander moet de woorden wel kunnen plaatsen. Een privétaal is misschien wel leuk, maar heeft het zin om in zo’n taal een boek te schrijven? Aan de andere kant heeft taal ook wel iets individueels, ook als men “bestaande” woorden gebruikt, is het de vraag of de boodschap bij de ander wel helemaal overkomt. Doarmer weet het niet, hij vindt “Sein und Zeit”een fascinerend werk, maar hij leest het altijd twijfelend.

In seine Een zegen

Het leven is één grote zegen. Alleen al het feit dat je leeft. Want de kans dat je er niet zou zijn is zo overweldigend, onmetelijk groot. Alleen al de gedachte eraan werkt verlammend. Zoveel mensen die je gekend hebt zijn er niet meer. Om maar te zwijgen van de miljoenen die nooit geboren zijn. Niemand zou er behoren te zijn. Toch zijn we er. En het is allemaal één prachtig, vreemd avontuur. Je moet wel gek of volslagen gedesillusioneerd zijn, wil je het opgeven.

Joseph O’Connor

Foarsisberens Voorspelbaarheid

Wij lijken van nature geneigd om willekeur in negatieve termen te beschouwen en te spreken over de gemene streken die het lot in petto heeft. Maar, zoals Shakespeare heel goed wist, het lot is ons ook vaak gunstig gestemd…… Het probleem is dat duizenden jaren van religieuze denkbeelden bij ons het gevoel hebben ingeprent dat alles in de wereld om ons heen gebeurt met een reden. De wetenschap versterkte dit nog eens: wij houden van voorspelbaarheid. Maar ook willekeur kan nuttig zijn. Sterker nog, willekeur zou best de wortel van ons bestaan kunnen zijn.

M.Brooks

Krebintich Stram

Moarn “jidju”, ienensechstich. Doarmer moat winliken sa‘t hja sizze laitsje en skrieme yn ien sike en ek in bytsje gûle.It is in skoft lyn, dat de earrebarre him brocht hat en Doarmer is no sa krebintich as in kroade.

Morgen "jarig", eenenzestig. Doarmer moet eigenlijk zoals men zegt lachen en schreien in één adem en ook een beetje huilen. Het is lang geleden, dat de ooievaar hem heeft gebracht en Doarmer is nu zo stram als een kruiwagen.

Trochsneed Doorsnee

Aangestipt werd dat we ons altijd al in een zijnsverstaan bewegen. Daaraan ontspruit de nadrukkelijke vraag naar de zin van zijn en de tendens om tot een begrip daarvan te komen. We weten niet wat ‘zijn’ wil zeggen. Maar zelfs als we vragen: ‘ wat is “zijn”?’, houden we ons al op in een verstaan van het ‘is’ , zonder dat we in begrippen zouden kunnen vastleggen wat het ‘is’ betekent. We kennen niet eens de horizon van waaruit we de zin zouden moeten begrijpen en vastleggen. Dit vage doorsnee-zijnsverstaan is een factum.

Heidegger

It en hja Het en men

Zichzelf terughalen uit het men, dat wil zeggen de existentiële modificatie van het men-zelf tot het eigenlijke zelfzijn, moet gebeuren door alsnog te kiezen. Maar alsnog kiezen betekent die keuze maken, betekent uit eigener beweging tot een kunnen-zijn besluiten. In het doen van die keuze maakt het erzijn voor zichzelf allereerst zijn eigenlijke kunnen-zijn mogelijk. Maar omdat het in het men is verloren, moet het zichzelf eerst vinden. Om zichzelf hoe dan ook te kunnen vinden, moet het in zijn mogelijke eigenlijkheid aan zichzelf “getoond” worden. Het erzijn heeft een betuiging nodig van een zichzelf-kunnen-zijn dat het qua mogelijkheid telkens al is.

Heidegger

In sturt fan tsjinst Een staart van dienst

Op de bovenste foto is duidelijk te zien, dat de ene engel al een lange staart van dienst heeft.

Mei tank oan Met dank aan

een parodie

In skuorke Een scheurtje

Een reclame, die ook door Doarmer wordt begrepen. Zie hier

In feint Een knecht

Ik ben knecht in de mate waarin ik in mijn zijn afhankelijk ben binnen een vrijheid die niet de mijne is en die de voorwaarde zelf van mijn zijn is. In zoverre ik object ben van waarden die me kwalificeren zonder dat ik op de kwalificatie invloed kan uitoefenen en die ik zelfs niet kan kennen, ben ik in knechtschap. In zoverre ik instrument ben van mogelijkheden die niet mijn mogelijkheden zijn, waarvan ik de loutere tegenwoordigheid aan gene zijde van mijn zijn slechts kan vermoeden en die mijn transcendentie ontkennen om me te constitueren als middel tot doelen die ik niet ken, verkeer ik in gevaar. En dat gevaar is geen accidens maar de permanente structuur van mijn voor-de-ander-zijn.

Sartre

Ferleagenje Verloochenen

Rampspoed is goed voor mensen die alleen luisteren naar zweepslagen. Mijn verstand functioneert het best als het mij goed gaat. Het wordt veel meer afgeleid en in beslag genomen door narigheid dan door geneugten. Bij helder weer zie ik de dingen het scherpst……. Naar mijn mening berust het menselijk geluk op een goed leven en niet, zoals Antithenes beweerde, op een goede dood. Ik heb niet als bij een monster aan de kop en de romp van een verworden mens de staart willen plakken van een wijsgeer, en ook heb ik niet gewild dat dit armzalig laatste eindje het mooiste, het rijkste en langste deel van mijn leven ontkende en verloochende……… Als ik mijn leven nog eens moest overdoen, zou ik het net zo doen als nu. Ik treur niet om het verleden, ik vrees niet voor de toekomst.

Montaigne

Bepaalt de laatste bladzijde of een boek goed is of niet?

In stuolke Een stoeltje

Ree Bereid

Wat is het spel immers anders dan een bezigheid waarvan de mens de eerste oorsprong is, waarvan de mens zelf de beginselen vaststelt en die alleen krachtens de gestelde beginselen consequenties heeft? Zodra een mens zich als vrij vat en van zijn vrijheid gebruik wil maken, is zijn bezigheid spel, ongeacht de angst die hij overigens mogelijkerwijs heeft: hij is er het eerste principe van, hij ontsnapt aan de natura naturata(1), hij stelt zelf de waarde en de regels van zijn daden vast en is alleen volgens de regels die hijzelf heeft vastgesteld en gedefinieerd, bereid de consequenties te dragen.

Sartre

(1)zie hiervoor Spinoza

Sûn Gezond