Schoonheid Skientme

Nea libbe ik mei in leafste sa folslein
yn dream as no; myn lêste maitiid giet,
huverjende skientme, oer my hinne.

-Do kaamst moarnsier, dreaun fan in wûndre langst,
wrâld wiek tebek, in floed kaam op en tilde
ús op it eilân fan de sulv’ren sprei-

-Sûnt langje ik nei dyn leafde, ik rop dy op
en alle nachten oer de grins wachtesto my
en moarns skiede myn lippen fan dyn pea -

Yn lette jûn sjoch ‘k by lantearneljocht
in bloeiselbeam, wyt, gril, ûnwêzentlik,
ik stoarje kjel, en wit it: dit bin ik!

Rixt

Vertaling:

Nooit leefde ik met een liefste zo volkomen
in droom als nu; mijn laatste lente gaat,
huiverende schoonheid, over me heen.

-Jij kwam al vroeg, door wondre drift gedreven
de wereld week, een vloed kwam op en tilde
ons op het eiland van de zilv’ren sprei-

-‘k Verlang nu naar je liefde, ik roep je op
en elke nacht over de grens wacht je op mij
en ’s morgens scheiden mijn lippen van je kus -

Maar ’s avonds zie ik bij ’t licht van een lantaarn
Een bloeiselboom, wit, gril, onwezenlijk,
Ik staar verschrikt, en weet het: dit ben ik!