Tegenwoordig schaamt men zich al voor zijn rust; lange overpeinzingen bezorgen iemand bijna gewetenswroeging. Men denkt met het horloge in de hand…… men leeft zoals iemand, die voortdurend “ergens te laat kan komen”. “Liever iets willekeurigs doen dan helemaal niets” – ook deze grondstelling is een snoer om alle beschaving en hogere smaak de das om te doen. En evenals zichtbaar alle vormen te gronde gaan aan de haast der arbeidzamen , zo gaat ook het vormbesef zelf, het oor en oog voor de melodie der bewegingen te gronde….. …Want het leven op jacht naar gewin dwingt er voortdurend toe, zijn geest volkomen uit te putten, door zich voortdurend anders voor te doen dan men is, voortdurend iemand te slim af te zijn of voor te zijn: de eigenlijke deugd is thans, iets in minder tijd te doen dan iemand anders……. Bestaat er nog een genoegen aan gezelschap en aan de kunsten, dan is dat een genoegen, zoals moegewerkte slaven zich bereiden……..De arbeid krijgt steeds meer het goede geweten aan zijn kant: de drang tot vreugde noemt zich nu al “behoefte aan ontspanning” en begint zich voor zich zelf te schamen. “Men is het aan zijn gezondheid verplicht “ – zo praat men, wanneer men op een uitstapje betrapt wordt….. Voorheen was het omgekeerd: arbeid ging gepaard met een slecht geweten. Een mens van goede afkomst verborg zijn arbeid , als de nood hem dwong te arbeiden. De slaaf arbeidde onder de druk van het gevoel, dat hij iets verachtelijks deed – het “doen” zelf was al iets verachtelijks. Voornaamheid en eer zijn alleen te vinden in otium en bellum.( = ledigheid en oorlog).
Fr.Nietzsche : De vrolijke wetenschap
4 opmerkingen:
Ik laaf me aan deze taal van N. (hij lijkt een beetje op jou Doarmer), na een dag arbeidzaam leven.......
Een levens-spagaat is mijn deel. In 1958 hoorde ik bij de 40% katholieken in dit land. 48 jaar later hoor ik niet meer bij de 17% die daarvan over is.
Lieve Rebecca, Doarmer is wel een werkpaard en dat krijg je er ook niet meer uit.Hij begrijpt nu, dat hij in 1958 zowat in een katholiek land leefde hoewel hij toen niets gemerkt heeft van processies , boetedoeningen , huilende mariabeelden en ketterverbrandingen.Wel heeft hij eens een klooster bezocht en hij heeft zich daar verwonderd over de sandalen. Lange heeft Doarmer dan ook gedacht dat alle katholieken sandalen droegen en zelf liep hij hartje zomer met dichte schoenen omdat hij bang was dat de mensen anders zouden denken dat Doarmer ook katholiek was.
Dat stuk van L.A.V.E. Loos is niet van mij!
Ik ben veel jonger. Mevr. L. Loos moet van voor 1958 zijn. Maar wat hebt u van mij gezien(opTV?of in tijdschrift?) dat u meteen zo open bent? Mijn partner N. draagt ook nooit sandalen hartje zomer!
Sorry Rebecca, heeft uw partner misschien ook een ringbaardje?
Een reactie posten