Een aantal trouwe weblogbezoekers bevindt zich momenteel in het buitenland. Zo is Dr.Oetker in het verre Italië en verblijft de eenvoudige, maar toch zo vrome zuiderbuur Peerke aan de overkant van de zee in Engeland . Wij achterblijvers kijken met spanning uit naar de avontuurlijke verhalen, die zij ongetwijfeld mee terug zullen nemen. En natuurlijk zullen we ook voor ze bidden, opdat zij heelhuids en gezond weer terug komen, want ieder van ons weet dat zowel een tocht over de woeste Noordzee als ook het overtrekken van het Alpenmassief beslist niet zonder gevaar is. Ik herinner mij nog het laatste gesprek, dat ik in mijn functie als zielenherder met Peerke had. Wij stonden samen aan de tap van een etablissement te H. en dronken, zoals Peerke dat altijd treffend zegt ,een pint. “ Meneer pastoor,” zei hij met dat charmante zuidelijke accent, “hoe moet dat straks, ik heb gehoord, dat de Engelse pintekes lauw zijn, dat kan toch nie….” “Heb geloof, Peerke “ zei ik “ Hij zal ervoor zorgen, dat ook daar jouw pinteke helder en koel zal zijn, want zo drinkt Hij ze zelf ook graag. Dat lauwe Engelse bier moet wel het werk van de duivel zijn”. Ik heb hem die avond nog een afbeelding van de H.Vader meegegeven en zo is Peerke vol vertrouwen aan zijn reis begonnen. Wat de H.Vader betreft,van Dr.Oetker verwacht ik de laatste berichten over Zijn welbevinden. Sinds de huisvrouw dit voorjaar persoonlijk met de H.Vader gesproken heeft, hebben we niet weer iemand zo dichtbij gehad.
Pastoor te H.
Pastoor te H.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten