zondag, december 03, 2006

Er is altijd een pontje

De werkelijkheid laat zich door niets veranderen dan door de geest. Daar ben ik wel achter. Om de dingen anders te maken hoef je ze niet aan te raken, je moet ze alleen anders zien. Het is niets. Het licht moet er even op vallen, dat is alles, zoals op de gravure achter het glas. Ineens merk je hem op en je kunt nauwelijks nog geloven dat hij je daarvoor altijd was ontgaan. Dit is dat ongrijpbare kosmische proces. Ik ken het. Ik heb het ervaren. Noem het liefde en ik ben een magiër.

Voor mij is het tenminste altijd een enorme troost geweest, voegde ik eraan toe, te weten dat men op een dag alles achter zich kan laten en zich – wanneer het nodig is – van zijn bestaan kan verwijderen, letterlijk, zoals een slang die zijn huid heeft achtergelaten tussen twee stenen.

“Hiervoor heb ik mijn hele leven gegeven,” snikte ik, “van alle aardse geneugten heb ik afstand gedaan om op een dag over het water naar de overkant te kunnen lopen.” Christus’ gezicht vertrok van medelijden. “Ach “, sprak de Heiland, “Wat zonde van je tijd, een paar honderd meter verder vaart een pontje.”

Japin: Een schitterend gebrek

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Doarmer,i.t.t. Lucia heb ik nooit geweten dat men op een dag alles achter zich kan laten en zich – wanneer het nodig is – van zijn bestaan kan verwijderen, letterlijk, zoals een slang die zijn huid heeft achtergelaten tussen twee stenen.
Maar ik deed dit als vanzelf -heel natuurlijk- na een cursus jongleren, een boete van een half-jaarsalaris en tenslotte het achterlaten van mijn 'schil' deze week op de snelweg.

Anoniem zei

Beste b.m.w.aard,Doarmer vindt het een hele mooie vergelijking de huid en de schil , die men achterlaat. Doarmer vond dat het boek een melancholieke schoonheid had,Lucia zegt prachtige dingen over de liefde, maar haar "opoffering" op grond van rationele argumenten! Daarom ook dat citaat met het pontje. Het leven wil geleefd worden