De jidju van Doarmer is toch anders verlopen. Hij had gerekend op een rustige eenzame avond, wat tv kijken, een kopje thee met een gevulde koek, dat laatste natuurlijk vanwege de jidju, maar het liep heel anders. Ze waren er allemaal, Dr.Oetker, Peerke, de huisvrouw te H., D.,de pater s.j. en nog veel meer…….. Ze hadden ook van alles voor Doarmer meegenomen, een zelfmaakpakket voor kwarktaart, Belgisch bier, DVD’s, wijn, flamingo’s, bloemen en boeken, heel veel boeken. Dat laatste is Doarmer wel gewend, want als men hoort, dat hij visboer is krijgt men haast automatisch de neiging om hem ontwikkeling bij te brengen. Doarmer is in deze ook een dankbaar object, want ,omdat hij zo weinig weet, kan men hem veel leren. Hij wordt dan ook altijd gevraagd voor cursussen en studiedagen. De jidju duurde tot in de kleine uurtjes en eindigde pas toen de door de buren gealarmeerde politie verscheen. Nadat de vechtenden gescheiden en in busjes afgevoerd waren, bleef Doarmer weer alleen achter, maar nu omgeven door cadeautjes.
2 opmerkingen:
Mail van een heer uit het verre F.:
welnu, jonge k……, een hartelijke gelukwens uit het zuiden voor jou, zeker
ook mede namens mijn echtgenote.
ik wens je een dragelijke verjaardag en ik hoop dat je partijtje van
hedenavond niet zal ontaarden in burengerucht, die buurman w. is een type
dat iedere gelegenheid aangrijpt om de prinsemarij op je dak te sturen.
k….., tot spoedig ziens en doe de groeten aan het e……volkje.
en ook je m…… gefeliciteerd met haar bloeiende man !
hmr
De visser
Er is verslaving in mijn staren
zodra ik uitgooi komt in mij
het woelen en het zoeken tot bedaren
mijn oog rust op de dobber, maar het is meer
dan rusten, het is alsof ik eindelijk
vrij ben op één plek te blijven,
en zo verstijft mijn blik - ik wacht niet
op het bijten van een vis - ik lijm
het ogenblik. Ik hoef niets hoef niet
te kijken. Bepaal mij tot de rimpelingen
bemoei mij niet in diepte door te dringen.
Los van wat boven of wat onder mij
verschijnt, verdwijnt, los van wat was
en los van wat nog te gebeuren staat.
De gladde kleuren die het vlakbij water glanst
zijn mij al veel te veel gebeuren
en kijk daar komt de eerste ring
van één of ander verre dompeling.
Wat kan ik beter doen dan niets,
dan niet bewegen. Zelfs het geringste
opslaan van een oog haalt onherstelbaar
overhoop en brengt teweeg en brengt teweeg.
Judith Herzberg
Een reactie posten