Alexander bezoekt Diogenes Hij (Diogenes) besloot het leven van een hond te leiden en werd daarom “cynicus” genoemd, wat zoveel wilde zeggen als hondachtige. Hij verwierp alle conventies: die van de godsdienst, van gewoonten en gebruiken, van kleding en behuizing, van voeding en fatsoen. Men beweert,dat hij in een vat huisde, maar volgens Gilbert Murray is dat niet juist: het zou een grote aarden kruik zijn geweest, zoals die voor begrafenissen in gebruik was. Hij leefde als een Indische fakir van bedelarij. Hij verklaarde niet alleen alle mensen, maar ook de dieren tot zijn broeders. Reeds tijdens zijn leven werd hij tot een legendarische persoon. Algemeen bekend is het verhaal, dat Alexander de Grote hem opzocht en vroeg of hij een wens had. “Alleen maar of ge mij niet in het licht wilt staan,” luidde het antwoord.
Bertrand Russell: Geschiedenis der Westerse Filosofie
En dit gaat zich binnenkort herhalen in Ljouwert en als overtuigd aanhanger van de Partij van de Dieren wil Doarmer het met eigen ogen aanschouwen.
Bertrand Russell: Geschiedenis der Westerse Filosofie
En dit gaat zich binnenkort herhalen in Ljouwert en als overtuigd aanhanger van de Partij van de Dieren wil Doarmer het met eigen ogen aanschouwen.
3 opmerkingen:
De veronderstelling dat Diogenes het verkoos als een hond te leven, berust op een hardnekkig misverstand. Als leerling van de filosoof Antisthenes nam hij zijn intrek in het sportcomplex Kynosarges in Athene. De leerlingen van Antisthenes verwierven door hun onaangepaste gedrag de geuzennaam Kynes (honden) naar de plek waar zij plachten bijeen te komen.
De wachter
Ik ben Europa’s laatste kniezer
Ik ben tegen argelozen met een hoofd
Die simpel koppig waaien die licht
Zinnig alsof het vanzelf spreekt
Van handjeklap met de waarheid weten
Daarentegen ben ik niet van de lucht
Want zwaarte is mijn kracht
Cynisch wordt vitaliteit mijn schimmig rijk uitgeblaft
In drievoud wordt eenvoud de deur gewezen
En de woordspugers die spugen op words words words
Van oordeel dat roos roos is klimmers op de ladder
Manusjes die van alles praktisch de prijs benutten
Die vruchten plukken zonder bladeren
Drinken zonder te dichten
Dergelijken
Kan ik met mijn gewicht niet dulden
Ze maken me verboos
En de snel gebekten, de humane vissers naar recht en onrecht
Worden humanistisch gekaakt en gezouten de vaart in gekieperd
Dat ze nooit meer iets weten
Daarentegen ben ik de cerebrale letharch met drievoudige migraine
Voorbij vergeten jankt mijn habitat
Ik ben bezoldigd zeurkous der hesperide achterdocht
Een ergerend man met een woordenschat
Ik ben andersoortig denkelijk
En ik schud mijn neekop neekop en nog eens neekop
Teneinde sic te schrijven in de marge
(Dit gedicht is van een classicus, namelijk van Ilja Leonard Pfeijffer)
Dr.Oetker, zo ziet u maar, ook de grote Russell kan zich vergissen.
Een reactie posten