Voor een wolf is de kudde meestal niet interessant. Af en toe observeert hij haar wel om dan alleen maar tot de conclusie te moeten komen, dat er weer niets veranderd is. De schapen maken zich druk over hun dagelijkse dingen, bijeengehouden door de herder en zijn honden. De wolf richt zijn blik dan weer snel op de vrijheid van het bos. Soms echter is er onrust in de kudde, de schapen hebben een vaag gevoel, dat er iets anders is, iets wat niet vertrouwd is, de honden rennen heen en weer en ook de herder is nerveus. Op zo’n moment observeert de wolf echt, want idealist als hij is, hoopt hij, dat er iets ontstaat wat op leven lijkt. Helaas is het altijd tijdelijk, want schapen blijven nu eenmaal schapen en wat zouden ze moeten zonder de herder met zijn honden?
6 opmerkingen:
Is wat u hier schrijft, doarmer, in essentie niet gelijk aan het verhaal over het rooster en de macaroni?
Dr.Oetker,alles maar dan ook alles komt tot ons door het rooster.
Nu ja, u begrijpt dat het op deze wijze bereiden van macaroni mij enigszins de wenkbrauwen deed fronsen.
Maar dat de werkelijkheid zich in de vorm van macaroni aan ons manifesteert, dat heeft wel iets. Het klinkt in elk geval beter dan wat die mensen van de kwantumdeeltjes zeggen, die spreken over "instortende golffuncties".
Uitnodiging aan de kudde en de begeleidende wolven(de laatsten vervangen de herders die agv overwerk eerder deze week tot nadere orde vrijaf hebben)voor een etentje:
Op het menu staat:
'Hongaarse mengelmoes'.
(=macaroni met paprika, spekjes en knakworstjes).
Een eenvoudige doch voedzame maaltijd.
Garantie voor Dr.Oetker:
tijdens het nuttigen van de Hongaars 'gedraaide' macaroni zullen uw wenkbrauwen in de ruststand verblijven.
Lieve huisvrouw, vooral de knakworstjes doen Doarmer watertanden en hij heeft ook nog een suggestie, als toch de kudde wordt uitgenodigd, mogen de wolven dan een schaapje verslinden, bijvoorbeeld als voorafje?
Een reactie posten