Ferlern en ferlitten Verloren en verlaten

Is het uiteindelijk zo ver met ons gekomen dat een diepe verveling in de afgrond van ons bestaan als een stille mist heen en weer trekt.

Heidegger

Staande voor de afgrond van deze verveling overvalt ons in de regel de horror vacui. Maar die ontsteltenis moet je verduren, want zij maakt je intiem vertrouwd met het niets, waar de oude metafysische vraag “Waarom is er iets en niet veeleer niets?” op aanstuurt…. In het leven van alledag is het ons vaak leeg te moede, zegt Heidegger, maar we dekken die leegte even alledaags ook meteen weer toe. Hij roept ertoe op dat haastige toedekken een tijdje – een vervelend tijdje – na te laten. Maar dat nalaten is filosofisch zwaar bevochten, want het druist in tegen de spontane alledaagse neiging om aan de wereld te willen vervallen en er niet, zoals in het verduren van het lege ogenblik, uit te vallen. Maar het helpt allemaal niets: zonder dat eruit vallen, zonder die verlorenheid en verlatenheid, zonder die leegte kunnen we het filosoferen niet hebben. Heidegger wil laten zien hoe de filosofie uit het niets van de verveling wordt geboren.

R. Safranski