zondag, september 02, 2007

Wurch Vermoeid

Na ca. 22 km bij het verlaten van het dorp B.

Na ca. 30 km in de stad H.

Na ca. 35 km bij het begin van de stad E.

In de vorige eeuw, om preciezer te zijn in 1993, liep Doarmer de marathon van E. Hij was toen nog een jonge veertiger. Deze marathon heeft zijn leven drastisch beïnvloed, want wat was het geval? In het begin rende Doarmer nog als een krijger en het leek wel of hij over de wegen danste, maar na ca. 30 km in de stad H. sloeg de vermoeidheid toe en kreeg Doarmer het zwaar. En wie stond daar ogenschijnlijk “toevallig” langs de kant? De pastoor te H. en in zijn handen had hij een bekertje wijwater, dat hij onmiddellijk Doarmer aanbood. Deze had dorst en dronk gulzig het bekertje leeg en het was alsof alle vermoeidheid verdween, de stad E. was nog ver, maar Doarmer kon er weer tegen. De pastoor te H., die de werking van het water meteen herkende, stuurde zelfs één van zijn parochianen op de fiets mee met Doarmer en zij had de fietstassen volgepakt met flesjes wijwater. U ziet haar op de onderste foto. Zo heeft Doarmer de eindstreep gehaald en is hij een ander mens geworden. Sinds die tijd probeert hij een godsvruchtig leven te leiden zonder zonden en zo.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Let ook op dat vreemde licht op de bovenste foto. Het wonder kondigde zich toen al aan!

Anoniem zei

Hemelse lichtsignalen, een godvruchtig leven, geen zonden, de heiligverklaring van Doarmer kan niet lang meer op zich laten wachten. Wat enig oneigenlijk gebruikt wijwater uit de handen van de pastoor te H. al niet vermag!
Dat Doarmers vroom gelaat omkranst door romantisch nonchalante lokken nog maar menig heiden in het ketternest E. tot bekering mag brengen. De omgeving waar hij zijn nederige arbeid verricht begint gaandeweg paradijselijke trekken te vertonen. Teneinde geheel voorbereid te zijn op de hemelse zaligheid bedient Doarmer zich, wanneer hij zich aan overheerlijke dranken laaft, van een wel zeer frivool serviesje. Schuilt in dit voorschot op de zaligheid niet een tikkelje hoogmoed? Blijf wandelen op het smalle pad. Wij wachten vol spanning op nieuws uit Rome.

Anoniem zei

Waarde pater, de tekenen worden met de dag sterker