Drôvig en grutsk Verdrietig en trots

Van het internet:

Bijna de voltallige familie Zonderland heeft zich donderdag verzameld in Utrecht op het Centraal Station. Er hangt de sfeer van een familieweekend, je zou bijna vergeten dat Epke Zonderland in Beijing nog de rekstok in moet voor zijn finale.
Tiny Zonderland heeft er een goed gevoel over.‘Als Epke gewoon rustig blijft en zijn routine afwerkt, dan heeft hij een goede kans op een medaille. Goud? Dat weet ik nog niet. Er is wel een erg sterk deelnemersveld.’ Neefje Herre *, een evenbeeld van reporter Johan, is wel zenuwachtig. ‘Hij moet straks zijn benen rechthouden, bij zijn vorige optreden zwabberden die nog een beetje. Als het allemaal lukt dan haalt Epke misschien wel een een zilveren of een bronzen plak.’
Dan voegt ook de vriendin van Epke, Amy, zich bij de familie Zonderland. Gehuld in oranje trekt ze als een ware femme fatale alle camera’s naar zich toe. Verlegen vertelt ze dat ze het ‘heel bijzonder’ vindt dat Epke in de finale staat.
En dan is het zover, de rekstokfinalisten lopen de Olympische turnhal binnen. Eerst zal Fabian Hambüchen zijn kunsten laten zien en Epke is daarna als tweede aan de beurt. Hambüchen, door de familie Zonderland getipt als een van de grote favorieten, heeft niet zijn beste dag. Nu maar hopen dat Epke dat wel heeft.
Applaus klinkt door het Station als Epke naar de rekstok loopt. Dan doodse stilte. Epke begint goed aan de oefening en er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Ineens galmen er een paar kreten door Utrecht Centraal en dan is het meteen weer stil. Uit het niets ligt Epke zomaar op het vangkussen. Vol ongeloof kijkt iedereen naar het scherm en schudt het hoofd, hoe kan dit?
Amy veegt een traan weg en kijkt teleurgesteld naar het vervolg van Epke’s oefening. Het lijkt allemaal overbodig, de medaille is inmiddels onbereikbaar. Toch toont Epke zijn klasse, hij maakt zijn routine foutloos af.
Ook Amy begrijpt niet wat er nu precies gebeurde. ‘Epke raakte zijn grip kwijt. Dit overkomt hem zelden. Hij heeft hier zo hard voor getraind, echt balen dat het nu net in de finale mis gaat.’ Maar, ze is vooral trots op haar vriend in China. ‘Een finaleplaats is al superknap, ik hoop dat Epke zelf ook trots is op zijn prestatie.’ Ook Johan laat vanuit Beijing weten nog steeds ‘hartstikke trots’ op Epke te zijn. Teleurgesteld, maar met opgeheven hoofd verlaat de familie Zonderland langzaam het Centraal Station. Het familieweekendje had leuker kunnen aflopen.

* Het hier genoemde neefje Herre is niet de Herre van Doarmer, maar weer een ander neefje. Deze verwarrende toestand met namen komt, omdat de Friezen, oud cultuurvolk als ze zijn, de gewoonte hebben de oudste zoon naar de opa van vaders kant te noemen en de tweede zoon naar de opa van moederskant. Bij de meisjes geldt een soortgelijke regel, alleen dan begint men met de oma van moederskant. Bij de volgende kinderen worden de ooms en tantes afgewerkt. Dit systeem heeft als voordeel dat men geen last heeft van "modeverschijnselen". Vroeger schijnen de Hollanders een soortgelijk systeem te hebben gehad, maar omdat Hollandse namen wat merkwaardig klinken, is men zo verstandig geweest deze door buitenlandse zoals Kevin en Priscilla te vervangen.