Hij had niets te verdedigen. Dat verklaart waarom hij zich kon concentreren op pure vijandelijkheden. Hij hoefde alleen maar aan te vallen. Hij hoefde zijn tegenstanders alleen maar in de pan te hakken….. Soms sprak hij in vloeiende volzinnen gevuld met onbegrijpelijk jargon. Vanzelfsprekend wist bijna geen mens wat het allemaal precies betekende, maar zijn sterke punt was dat hij een sfeertje wist te scheppen van: “Als je dit niet begrijpt, ben je wel erg stom”….. Ik kon zijn argumenten niet weerleggen. Het was alsof ik een partijtje aan het boksen was met een spook: hoe vaak en hoe hard ik ook sloeg, ik raakte alleen maar lucht. Ze bezaten geen harde kern.
Murakami
Geen opmerkingen:
Een reactie posten