In Parerga en paralipomena (1851) suggereerde de filosoof (Schopenhauer) dat ons niets zo snel geneest van ons verlangen door anderen te worden gewaardeerd dan een studie van hun ware inborst, die, zo redeneerde hij, meestal uitermate bot en dom is….. En als de mensen niet kwaadaardig waren, waren ze gewoon saai….. Kunnen we de meningen van dergelijke mensen echt zo serieus nemen? vroeg Schopenhauer . Kunnen we werkelijk toestaan dat hun oordelen blijven bepalen wat we van onszelf vinden….. En zelfs als die mensen wel respect voor ons opbrengen, hoeveel kan zulk respect dan ooit waard zijn?
Alain de Botton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten