Maar het goede? En de norm? En de zedelijke wet? Ook hier een omkering, en een waarvan Descartes zelfs geen flauw vermoeden had gehad: tegenover het vooringenomen standpunt dat inhoudt dat we menen te begeren wat mooi en goed is stelt Spinoza de gedachte dat we datgene mooi en goed achten waarnaar onze begeerte ons drijft. Dat is de manier waarop de Ethica de ethiek radicaal verandert: alleen de begeerte oordeelt en beveelt. De positieve, constructieve en stuwende begeerte is niet meer een vervloekt deel dat onder het gezag van de rede in toom moet worden gehouden. Het leven van de wijze is niet ascetisch…… Spinoza’s wijsheid is vrij van transcendentie en van versterving. Die uitgesproken ernstige vreugde is gekant tegen elke vorm van droefheid, zelfbeperking en zelfverminking.
Roger-Pol Droit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten