Vandaag had Doarmer weer zo’n “tiisdeitemiddei”, en ook nu weer verwonderde hij zich over die hardnekkige , zinloze, steeds weer opduikende drang om alles te regelen, onder controle te krijgen, in een format onder te brengen en te meten wat niet te meten valt. Ja, op zo’n tiisdeitemiddei wordt voor Doarmer’s ogen eigenlijk een kafkaësk toneelstuk opgevoerd, waarin een groep mensen uiteindelijk vastloopt in een oerwoud van details. Zoals Doarmer wel eens eerder heeft opgemerkt, taal is een buigzaam, zelfs verraderlijk medium en met dit medium delen wij de wereld in, scheppen wij als het ware onze wereld, daar is niets mis mee, maar die wereld is in zoverre toevallig, dat ze ook anders had kunnen zijn. De werkelijkheid “an sich” is misschien wel een ongrijpbare lichte chaos, resistent tegen elk format en zeker tegen de religie van onze tijd “meten is weten”.
6 opmerkingen:
Doarmer hoe verhoudt zich het begrip toegevoegde waarde tot de werkelijkheid “an sich”? Ik wil zo graag 'nut' voelen door het weggeven van mijn tijd aan zo'n 'tiisdeitemiddei'. Maar Doarmer ik denk dat ik me er voortaan bij 'neerleg', net zoals jij; jij die op zulke 'tiisdeitemiddeis' slaperig wordt.....
Beste mevrouw Noma, uiteraard wilt u dat zo’n “middei” nut heeft, aangezien het leven kort is en men zijn tijd goed moet besteden. Wel, de “middei” is in zekere zin verplicht, hoewel Sartre hier anders over zou denken, en daarom moet men het nut ook in andere aspecten zoeken, voor Doarmer bijvoorbeeld, dat hij toch maar weer gratis een kafkaëske toneelopvoering heeft bijgewoond met dialogen die zo uit Alice in Wonderland geplukt hadden kunnen zijn. Mevrouw Noma, overal is het fascinerende leven aanwezig, daarvoor hoeft men geen verre reizen te ondernemen, het is er ook op zo’n middei. Uiteindelijk gaat het om de perceptie, met welke blik kijkt men naar de wereld.
Ook ver onder nap bestaan er 'tiisdeitemiddeis'. Het wordt tijd regelmatig de deelnemers psychisch te meten teneinde te voorkomen dat mensen bij hun volle verstand eraan deelnemen. Het werkt voor mij althans altijd zeer bevrijdend zo'n ruimte vol licht dementerenden binnen te treden: altijd weer nieuwe gezichten!
Dr.Oetker, Doarmer was al bang, dat het verschijnsel "tiisdeitemiddei" pandemische vormen zou aannemen, maar dat het zich zelfs beneden nap voordoet, dat had hij niet verwacht, omdat hij , naïef als hij is, ervan uitging, dat de mensen daar wel belangrijkere aan hun hoofd hebben, zoals de dijkbewaking en het wegmalen van overtollig water.
Amai Doarmer en Dr Oetker,
het kan nog erger want ook hier heeft men
tiisdeitemiddeis....de dijk, de brug en de schoone bossen van het Gooi en de Polder; ook hier is de boel bedorven.
Peerke, het leven wordt een grote tiisdeitemiddei. Dat komt omdat men niet meer godsvruchtig is en alles maar wil meten. Het komt nog zover, dat iets niet eens meer bestaat als men het niet kan meten en afvinken.
Een reactie posten