Bliuwe Blijven

Men kan op geen enkele manier voor zichzelf verbergen wat in feite wordt uitgedrukt door het willen dat door het ascetisch ideaal in een bepaalde richting is gestuurd: die haat tegen het menselijke, meer nog tegen het dierlijke, en nog meer tegen het stoffelijke, die afschuw van de zinnen, van de rede zelf, die angst voor geluk en schoonheid, dat verlangen om te ontsnappen aan elke schijn, verandering, wording, dood, elke wens, elk verlangen zelf – dit alles betekent, dat moeten we durven begrijpen, een wil tot het niets, een afkeer van het leven, een protest tegen de fundamenteelste premissen van het leven, maar intussen is en blijft het een wil!.............. En, om tot slot nog te zeggen wat ik in het begin al zei: de mens wil nog liever het niets willen, dan niet te willen……

Friedrich Nietzsche

Lulk Boos

Dat lammeren boos zijn op de grote roofvogels bevreemdt ons niet: maar dat is nog geen reden het de grote roofvogels kwalijk te nemen dat ze lammetjes wegkapen. En als de lammetjes onder elkaar zeggen ‘die roofvogels zijn boosaardig; en degene die zo weinig roofvogel is als het maar kan, die veeleer hun tegenpool, een lam is, zou die niet goed zijn?’, dan valt er op deze constructie van een ideaal niets af te dingen, al is het dan zo dat de roofvogels er een licht ironische blik op zullen werpen en misschien bij zichzelf zeggen: ‘wij zijn helemaal niet boos op ze, op die goede lammetjes, we houden zelfs van ze: er is niets zo smakelijk als een zacht lam’.

Friedrich Nietzsche

Swiid Roemrijk

Ook bij Epicurus was dit een van de belangrijkste regels, want de leus van zijn school, verberg je leven, die mensen verbiedt openbare ambten en missies op zich te nemen, houdt tevens het verachten in van de roem; want roem is de bijval die de wereld ons betuigt voor de daden waarmee wij naar buiten treden. Epicurus gebiedt ons een teruggetrokken leven te leiden en alleen voor onszelf te zorgen: hij wil niet dat wij door anderen worden gekend, en minder nog dat wij door hen worden geëerd en geroemd. Hij raadt Idomeneus dan ook aan om zijn daden niet af te stemmen op de publieke opinie en waardering, behalve als hij daarmee de ongemakken kan vermijden die de minachting der mensen hem eventueel zouden kunnen opleveren.

Montaigne

Rein Regen

Toen Doarmer vandaag de voorzichtige regendruppels voelde, moest hij denken aan de woorden uit dat liefdesgedicht “do bist sêft as simmerrein” , jij bent zacht als zomerregen, en toen was zijn dag weer goed.

Fersilje Verspillen

Wat haw’k bedijd yn al dy lange jierren?
In hânfol fersen, dêr is it mei sein;
ik haw, in skoalbern, tige op’t snjit en fleurich,
wat flinterknipt en boarte op libbens plein.

It is al let; ‘k sjoch de fersille oeren,
in fjild fan stiennen, om my hinne stean.
Wat jout it dat aloan mei lome wjokslach
myn tinzen oer dy toarre oarde gean?

Ik lit se saaie oer grien en pôlen blommen,
geurjend en kleurd fan waarmens dy’t ik joech
yn freonskip, en ik bin werom by harren,
waans libben ‘k, lang of koart, yn leafde droech.

Rixt (1887- 1979)

Lyts Klein

Een taalmonumentje in een taalgrensriviertje

Gearhingje Samenhangen

Daarom is er moed voor nodig om zichzelf te kiezen; want op hetzelfde moment waarop het lijkt alsof hij zich het meest isoleert, op datzelfde moment stoelt hij des te dieper op de wortel waardoor hij met het geheel samenhangt. Dat beangstigt hem, en toch moet het zo zijn; want wanneer de vrijheidshartstocht in hem is ontwaakt – en die is ontwaakt in de keus, evenzo als ze zichzelf in de keus veronderstelt – kiest hij zichzelf en strijdt voor dat bezit als voor een zaligheid, en dat is het ook: zijn zaligheid.

Søren Kierkegaard

Wiet Nat

Hertferskuorrend Hartverscheurend

nog argeloos

Gisteren heeft Doarmer deelgenomen aan het inferno van W. Wat was het geval?Aan de temperatuur ,iets boven de dertig graden, lag het niet. Het was behaaglijk en overal op de route stonden mensen met tuinslangen en bekertjes water, dus prima, maar toch besloot de organisatie op een bepaald moment na drie ronden de deelnemers van het parcours te halen. Zoon H. kon nog de vierde ronde in, maar Doarmer en de meeste andere deelnemers werden verplicht te stoppen. Het leek de Elfstedentocht van 63 wel! Bij de meeste deelnemers heerste totaal onbegrip, het was warm , maar men was getraind, paste het tempo wat aan en wat is dan 10 km! Er speelden zich hartverscheurende taferelen af, maar het hielp niet, bij de organisatie ontbrak elk gevoel voor heroïek. Vandaar dat de benaming inferno hier helemaal op zijn plaats is.

De touter De schommel

Liggend in zijn schommeltuinbank bereidt Doarmer zich voor op de 10 km door het dorp, vier rondjes van 2.5 km. Want , hoewel hij vakantie heeft, betekent dit niet, dat er niets gedaan moet worden, zo is Doarmer nu eenmaal. Bovendien is zo’n 10 km wedstrijd een soort allegorie van het “werkend” bestaan. Je begint ergens, je spant je in en blijkbaar doen anderen dat ook, maar in feite loopt iedereen in kringen en op het eind ben je weer daar, waar je begonnen bent. Onderweg geven sommigen de moed op, anderen zetten door en er is maar één winnaar, maar ook die is er niets mee opgeschoten. Camus zou waarschijnlijk zeggen, daar gaat het ook niet om, het is jouw wedstrijd. Dus gaat Doarmer weer vol goede moed beginnen aan de dans met de zwaartekracht.

Nei ôfrin Na afloop

It hear De omgeving

Hy skoep syn wrâld, oerseach it hear,
mar it meitsjen inkeld wie net foldwaande.
Algeduerich moast hy it ek bewarje,
wat net tafalt as jo net almachtich binne.
Hieltyd feroaringen hommels.
Guod, bisten, dat gie, mar minsken?
Wif en harren sels in riedsel,
moast hy kedize, wa’t yn syn wrâld hearde
en wa’t syn lytse hôf ferlitte moast
en hy fielde gjin laitsjende twirre mear.

De oare dei De volgende dag

Hoe hoog de vogel van bovenaf ook over heel de wereld kijkt, bij wat hij ziet, ziet hij nooit ‘de volgende dag’; wat hij op zijn verre reizen ook ziet, nooit ziet hij ‘de volgende dag’………… Hoe veel dagen een vogel ook zag opgaan en aflopen, nooit zag hij ‘de dag van morgen’. Want de vogel ziet geen verschijnselen – maar de volgende dag kan in de geest gezien worden. En de vogel wordt niet door dromen geplaagd - maar de volgende dag is een hardnekkige droom, die steeds weer terugkomt. En de vogel kent geen onrust - maar de dag van morgen is de onrust van elke dag…… O, van alle vijanden die met macht en list bij een mens binnendringen is er misschien geen opdringeriger dan deze volgende dag, die altijd deze volgende dag is. Over zijn geest zegevieren is groter dan een stad innemen; maar wil een mens de overwinning op zijn geest behalen, dan moet hij ermee beginnen die volgende dag kwijt te raken!

Søren Kierkegaard (1813- 1855)