Ofschoon zelfverachting ’t tegendeel is van hoogmoed, is niettemin wie zichzelf veracht ten nauwste verwant aan de hoogmoedige. Aangezien zijn droefheid daaruit voortkomt, dat hij zijn eigen machteloosheid erkent door de vergelijking met de macht of de deugd van anderen, zal zijn droefheid immers worden verlicht, d.w.z. zal hij zich verblijden, wanneer zijn verbeelding zich bezig houdt met de beschouwing van de fouten van anderen. Vandaar het gezegde: het is een troost voor ongelukkigen dat zij lotgenoten hebben gehad. Daarentegen zal hij te meer bedroefd worden, naarmate hij meent dieper onder anderen te staan; en vandaar dat niemand meer tot afgunst neigt, dan wie zichzelf veracht; dat hij scherp op de daden van anderen let, meer om ze te bevitten dan om ze te verbeteren, en dat hij bovenal de nederigheid prijst en zich op haar verheft, evenwel op zulk een wijze, dat hij toch naar de schijn nederig blijft.
Spinoza
Spinoza
Geen opmerkingen:
Een reactie posten