Het eigenlijke leven van een gedachte duurt slechts totdat ze aan de grensscheiding is gekomen die wordt gemarkeerd door de woorden………Zodra ons denken namelijk woorden heeft gevonden, is het al niet meer iets echt innerlijks en verliest het de ernst die zijn kern uitmaakt. Waar het begint te bestaan voor anderen, daar houdt ons denken op in onszelf te leven, zoals een kind zich van zijn moeder losmaakt, wanneer het zijn eigen leven begint. Zegt ook niet de dichter:
Ihr müsst mich doch nicht durch Widerspruch verwirren!
Sobald man spricht, beginnt man schon zu irren.
Schopenhauer
Met de dichter wordt Goethe bedoeld en hoewel Doarmer een grote bewondering voor Schopenhauer heeft, vindt hij toch dat deze wat negatief over woorden, over taal is. Doarmer deelt meer de opvatting, dat denken en taal elkaar versterken, hoe gebrekkig het middel taal misschien ook is. Door te denken en het gedachte uit te spreken, komt ook het denken weer op een hoger niveau. Eigenlijk “zonder denken geen taal” en “zonder taal geen denken”.
Ihr müsst mich doch nicht durch Widerspruch verwirren!
Sobald man spricht, beginnt man schon zu irren.
Schopenhauer
Met de dichter wordt Goethe bedoeld en hoewel Doarmer een grote bewondering voor Schopenhauer heeft, vindt hij toch dat deze wat negatief over woorden, over taal is. Doarmer deelt meer de opvatting, dat denken en taal elkaar versterken, hoe gebrekkig het middel taal misschien ook is. Door te denken en het gedachte uit te spreken, komt ook het denken weer op een hoger niveau. Eigenlijk “zonder denken geen taal” en “zonder taal geen denken”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten