O stille langstme, djip, jit sûnder winsken,
as leafde in wijinge is, dy’t wurden mijt,
in wiffe fûgel, skoftich fan’e minsken,
dy’t djip yn’t wâld de nacht syn sangen wijt!
No bringt men dy, in brutsen byld, dêrhinne
wêr’t iens dyn jong blier wezen gluorke oer my.
wylst ik, jit doarmjend ûnder ’t ljocht der sinne,
tink oer de stille wegen, wachtsjend dy.
as leafde in wijinge is, dy’t wurden mijt,
in wiffe fûgel, skoftich fan’e minsken,
dy’t djip yn’t wâld de nacht syn sangen wijt!
No bringt men dy, in brutsen byld, dêrhinne
wêr’t iens dyn jong blier wezen gluorke oer my.
wylst ik, jit doarmjend ûnder ’t ljocht der sinne,
tink oer de stille wegen, wachtsjend dy.
P.J. Troelstra
1 opmerking:
De liefde wordt vergeleken met "een schuwe vogel, schichtig voor de mensen".
Een reactie posten