In spjeldeprip Een speldenprik

Ons ‘ego’ of zelfbeeld kan worden voorgesteld als een lekke ballon, die voortdurend liefde van buitenaf nodig heeft om opgeblazen te blijven en gevoelig is voor de kleinste speldenprikjes die door veronachtzaming worden uitgedeeld. De mate waarin we worden opgemonterd door de erkenning van anderen en beschadigd door hun geringschatting heeft iets ontnuchterends en absurds. We kunnen somber worden doordat een collega ons afwezig heeft begroet of doordat iemand niet terugbelt. En we zijn in staat het leven de moeite waard te vinden omdat iemand onze naam nog wist of ons een fruitmand heeft gestuurd.

A.De Botton