Haw mar gjin noed Wees maar gerust

Fjouwer eagen sjogge mei it famke
en laitsje ‘haw mar gjin noed’.
Mar hja is ferheard en op har iepenst,
in bern, dat net wit wêrom en wêrhinne.
En no, in minskelibben letter,
is dat mystearje jit like krêftich.

Vier ogen kijken met het meisje
en lachen ‘wees maar gerust’.
Maar zij is verwonderd en op haar hoede,
een kind, dat niet weet waarom en waarheen.
En nu, een mensenleven later,
is dat mysterie nog even krachtig.