Hij zweeg. Toen zei hij:” Als mol geboren
worden, heb je daar wel eens over nagedacht?”
“Als mol?”
“Blind geboren worden, zonder ogen, met dichte
ogen. Alles is donker. Je leeft onder de aarde in smalle, koude gangen, bang
voor slangen, ratten, voor alles wat er kan zijn, en wat wel kan zien. Op zoek
naar een wijfje, onder de grond, zonder een straaltje licht.”
Ze vond het moeilijk om hem aan te kijken.
“Nee,” zei ze. “ Daar heb ik nooit over
nagedacht. Ik ben geboren met ogen.”
“ Heb mededogen,” zei hij.
J. Salter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten