De oar De ander

In het perspectief van het idealisme kan de ander dus noch als mijn kennis constituerend noch als mijn kennis regulerend concept worden beschouwd. Hij wordt als reëel gezien en toch kan ik zijn reële verhouding tot mij niet vatten, ik construeer hem als object  en toch geeft de intuïtie hem niet prijs, ik poneer hem als subject en toch bezie ik hem als object van mijn gedachten. De idealist blijven dus slechts twee oplossingen over: ofwel het concept de ander geheel en al laten varen en bewijzen dat het voor de constituering van mijn ervaring nutteloos is, ofwel het reële bestaan van de ander bevestigen, dat wil zeggen een reële en buiten de empirie vallende communicatie tussen de bewustzijnen poneren.

Sartre