It paad bjuster Verdwaald

Als ik besef hoe blind en ellendig de mens is, wanneer ik heel het zwijgende heelal aanschouw en zie hoe de mens zonder inzicht als een verdoolde in deze uithoek van het universum aan zichzelf is overgelaten, zonder te weten wie hem daar heeft neergezet, wat hij er komt doen, wat er van hem zal worden……….. Ik ontmoet in mijn omgeving andere mensen die qua karakter op mij lijken. Ik vraag hun of ze soms beter geïnformeerd zijn dan ik. Ze zeggen mij van niet. En dan keken deze ongelukkige verdwaalden om zich heen, zagen een paar aangename dingen, en gaven zich daaraan over en raakten eraan gehecht. Wat mij betreft, ik was niet in staat zulke bindingen aan te gaan.

 

Pascal (1623 – 1662 )

 

Mooi hoe Pascal deze “geworpenheid” in het bestaan beschrijft. Met zijn conclusie heeft Doarmer meer moeite. Waarom zou alles een doel moeten hebben? Als men daar zo’n behoefte aan heeft, dan maakt men toch zijn eigen doel. Grappig is ook , dat hij spreekt van “verdwaalden”, voor Pascal is er natuurlijk ook de juiste weg naar het doel.