Snûf de reenrook op, hjir ha wy beide leen,
deun by it giele nôt, deun by de himpen,
en op it himelglês ried de gouden ween.
Ik ha dy nedich, dû bist myn lêste treen,
ik bin as dizze himpen, rûch en rimpen,
mar dû bist sêft as simmerreen, simmerreen.
J.Kooistra
Vertaling:
Snuif de geur van regen, hier hebben wij beide gelegen,
vlak bij het gele graan, vlak bij de hennep,
en op het hemelglas reed de gouden wagen.
Ik heb je nodig, jij bent mijn laatste trein.
ik ben als dit hennepgras, ruig en ruw,
maar jij bent zacht als zomerregen, zomerregen
3 opmerkingen:
meridies mag wel zeggen dat 'de laatste trein' als een tamelijk zwak beeld overkomt in dit verder zoet-poëtisch versje. of is j.kooistra wellicht werkzaam bij het spoor, het dokkumer lokaaltje wellicht ?
Doarmer vond het grappig, omdat het niet in "Standaardfries"is geschreven, maar in "Woudfries", dus reen i.p.v. rein en ween i.p.v. van wein en zo is ook het woordje treen (trein)hier wel op zijn plaats. Inderdaad is het beeld "Jij bent mijn laatste trein" wel een dubieus compliment, zo van ik heb geen keuze.
It Dokkumer Lokaaltsje
Yn it Dokkumer lokaaltsje, siet men rom it hiele ein.
En it wie der sa smûk, as men siet yn 'e hoek.
O, wat wie dochs dat tramke soms fijn.
Yn it noarden fan Fryslân, der ried ris in tram mei in gong fan sa 'n tritich yn 't oer.
Mar de tiid gong foarby en dat tramke moast wei. En doe rekke de bouhoek fol fjoer.
Yn it Dokkumer lokaaltsje, siet men rom it hiele ein.
En it wie der sa smûk, as men siet yn 'e hoek.
O, wat wie dochs dat tramke soms fijn.
In kommisje fan trije, dy kaam oan it wurd. Foar dy tram der moast komme in bus.
En it duorre net lang, want it spoar wie net bang. En no hinget in elts yn e lus.
Yn it Dokkumer lokaaltsje, siet men rom it hiele ein.
En it wie der sa smûk, as men siet yn 'e hoek.
O, wat wie dochs dat tramke soms fijn.
Hiel de bouhoek stiet stram, hast yn fjoer en yn flam, want de bus nou dy is oan 'e rol.
En jo stean by de wei en jo kinne net mei, want de bus, nou dy is altyd fol.
Yn it Dokkumer lokaaltsje, siet men rom it hiele ein.
En it wie der sa smûk, as men siet yn 'e hoek.
O, wat wie dochs dat tramke soms fijn.
Dêrom nou ta beslút,smyt dy bus der wer út,en jou ús dan mar leaver it spoar.
Ek al fret hy de koal ek by 't weintsje hast fol, en al wie men fan 't reizgjen wat goar.
Yn it Dokkumer lokaaltsje, siet men rom it hiele ein.
En it wie der sa smûk, as men siet yn 'e hoek.
O, wat wie dochs dat tramke soms fijn.
Een reactie posten