woensdag, januari 31, 2007

Yn 'e tiis In de war

De grenzen van mijn taal zijn de grenzen van mijn wereld.

Alles wat gezegd kan worden kan helder worden gezegd.

Ludwig Wittgenstein

Als het mede-zijn existentiaal constitutief blijft voor het in-de wereld-zijn, moet het evenals de omzichtige omgang met het binnenwereldlijke terhandene, die we vooruitlopend als bezorgen hebben gekenschetst, worden geïnterpreteerd vanuit het fenomeen van de zorg, zoals we het zijn van het erzijn in zijn geheel zullen bepalen. Het zijnskarakter van het bezorgen kan niet geschikt zijn voor de bepaling van het mede-zijn, ook al is die zijnswijze evenals het bezorgen een zijn in betrekking tot een binnen de wereld tegemoet tredend zijnde. Het zijnde waartoe het erzijn als mede-zijn zich verhoudt heeft namelijk niet de zijnsaard van het terhanden tuig, het is zelf erzijn. Dit zijnde wordt niet bezorgd, maar valt onder de voorzorg.

Uit: Sein und Zeit van Martin Heidegger

Sein und Zeit bebeschouwt men vaak als onvertaalbaar. Heidegger gebruikt veel nieuwe zelfgemaakte woorden. In dit werk zeker 150! De “gewone taal” schoot voor hem tekort.

Geen opmerkingen: