maandag, april 30, 2007

It tútmûltsje Het kusmondje

Lâns de sinnefinzen weagen rinnend
fiel ik de ferkuoljende wyn oer it wetter
en it tútmûltsje fan’e laitsjende twirre
pattet ûndogens myn longerjende lippen.
Ik rûk de net te ûnttizen rook fan gers en har,
en ik dream…….

1 opmerking:

Anoniem zei

Oersetting:
Langs de zongevangen golven lopend
voel ik de verkoelende wind over het water
en het kusmondje van het lachende briesje
zoent ondeugend mijn hunkerende lippen.
Ik ruik de niet te ontwarren geur van gras en van haar,
en ik droom……