Ik hâld fan it ynfieren moanneljocht
yn ‘e froastige maaitiidsnacht,
it wite ljocht fan dy kâlde mem,
dy’t delsjocht op it swarte gers
en ûntagonglik skynt tusken swarte beammen.
Dochs haw ik ferlet fan har,
en wylst ik wifkjend omheechsjoch,
mei bernlik sykjende eagen,
jout hja har warskôgjende treast,
en fiel ik myn stjerlikens.
Moarn sil ik de dei wer ploaitsje.
Oersetting:
Ik houd van het trotse maanlicht
in de vriezende voorjaarsnacht,
het bleke licht van die koude moeder
die neerkijkt op het zwarte gras
en ongenaakbaar schijnt tussen zwarte bomen.
Toch heb ik behoefte aan haar,
en terwijl ik aarzelend omhoogkijk
met kinderlijk zoekende ogen,
geeft zij haar waarschuwende troost,
en voel ik mijn sterfelijkheid.
Morgen zal ik de dag weer plukken.
2 opmerkingen:
wordt doarmer maanziek ?
De maan is prachtig, daar wordt Doarmer niet ziek van:
De zenmeester Ryokan trof bij thuiskomst een dief aan en aangezien hij nauwelijks bezittingen had en hij dit wel heel erg sneu vond voor de indringer, trok hij zijn hemd uit en zei"neem dit maar mee". Toen de dief weg was, zag Ryokan in de avondlucht de maan en hij dacht " had ik hem deze maan maar kunnen geven" en hij schreef het volgende vers:
De dief liet achter
Daar in het raamkozijn:
De schitterende maan
Philip Sudo
Een reactie posten