It wie in stille snein, hwat tsjuster en hwat wiet;
Fan 't beamte, yn hjerstgiel blêd, foel sêft de rein oer 't paed.
Wer thús by smoute hurd seach 'k út nei grize loft;
It wetter song, en harkjend waerd 'k nei Fryslân laet.
Hoe libbet yn my 't âlde libben fuort. Ik sjoch
De hjerst dêrjinsen: 't fê stiet op 'e stâl en leech
Is 't weake lân. By bûthúsdoar leit heech it gers,
De kouwewazem lûkt troch d' iepen doar omheech.
Obe Postma
Oersetting:
Het was een stille zondag, wat duister en wat nat;
Uit de bomen, in herfstgeel blad, viel zacht de regen over het pad.
Weer thuis bij knusse haard keek ik uit op grijze lucht;
Het water zong, en luisterend werd ik naar Fryslân geleid.
Hoe leeft in mij het oude leven voort. Ik zie
De herfst daarginds; het vee staat op stal en leeg
Is het weke land. Bij de staldeur ligt hoog het gras,
De damp van koeien trekt door de open deur omhoog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten