Hjoed wie in dei fol alteraasje, it wie krekt as drige d’er eat. Doarmer seach it swurk driuwen en doe’t it barde, wie er folslein net fernuvere. Sa’t it liet seit, in dichter is wif fan hert en dat jildt fansels ek foar in protte oare lju. Hy moast ek wol laitsje, doe’t it wer oars rûn en hy ynienen mei ……. oan’e cappuccino siet.
5 opmerkingen:
gelukkig maar, eind goed al goed !
Daarom, beste ter Heide, kan men de dag ook beter prijzen voor het avond is.Doarmer moest wel denken aan dat lied over de dichter.
Een liedje
Ik ha dy wol lang yn myn earmen hân
en wy mienden’t sa earlik en wier
jit wit ik de sulveren dauwe oer it lân
mar net mear de kleur fan dyn hier.
O famke, do wiest sa ienfâldich en from
en in dichter is wif fan hert
mar de rook fan de kamperfoeljeblom
dy ferjit er syn libben net.
dit lijkt wel een zwane(n)zang !
Beste ter Heide, als Fries heeft Doarmer natuurlijk slechts een beperkte kennis der Nederduitse taal, maar is een zwanezang niet het laatste lied voor de dood? Dat is dit "mankelike" (=melancholieke)liedje toch niet.
Een reactie posten