Dimmen Deemoedig

“Oordeelt niet!”, zeggen zij (de christenen), maar zij sturen alles naar de hel wat hun voor de voeten komt. Door God te laten oordelen, oordelen zij zelf; door God te verheerlijken, verheerlijken zij zichzelf; door de deugden voor te schrijven waartoe zij toevallig in staat zijn, sterker nog, die zij nodig hebben om zich staande te houden, eigenen zij zich de grootse schijn toe van een worsteling om de deugd, van een strijd om de heerschappij van de deugd. “ Wij leven, wij sterven, wij offeren ons op voor het goede, de waarheid, het licht, het rijk Gods”: in werkelijkheid doen zij wat zij niet laten kunnen. Doordat zij…. in de schaduw hun schimmig bestaan leiden, maken zij daar een plicht van: hun leven van deemoed wordt in hun ogen een plicht.

Nietzsche

Nietzsche noemt het christendom “ een opstand van alles wat kruipt en sluipt” tegen het grootse in het leven. De deugden die men propageert, zijn dan ook de deugden van deze “kruipers” zoals nederigheid en lijdzaam accepteren. Door deze eigenschappen hebben “de kruipers” zich namelijk staande kunnen houden.