“Dat is nogal simpel ,”zegt de oude man. “Ze zitten vast aan hun persoonlijk verhaal. Ze menen allemaal dat het doel van dit leven hierin bestaat een bepaald plan te volgen. Niemand vraagt zich af of dit plan wel het zijne is , of dat het geschapen werd door andere mensen. Ze slaan ervaringen, herinneringen, dingen, ideeën van anderen op , meer dan ze kunnen dragen. En dus vergeten ze hun dromen……….. Als ze zeggen,dat ze niet hebben gedaan wat ze wilden, dan wisten ze dus heel goed wat ze wilden. Wat betreft de werkelijkheid waar zij het over hebben, die is niets anders dan het verhaal dat de anderen verteld hebben over de wereld, over hoe wij ons in de wereld dienen te gedragen. En hoeveel mensen zijn er niet die iets ergers zeggen: “Ik ben gelukkig omdat ik mij opoffer voor de mensen van wie ik hou.” Denkt u dat mensen die van ons houden willen dat wij lijden, lijden omwille van hen? Vindt u dat de liefde een bron van lijden is?”
Paulo Coelho: De zahir
Geen opmerkingen:
Een reactie posten