Om terug te komen op het fatalisme, de waarheid is dus dat er geen algemene filosofische of rationele rechtvaardiging voor is. Het komt overeen met een stemming, een geestestoestand, waarbij wij ons machteloos voelen, een toeschouwer van ons eigen leven. Dit is niet altijd ongegrond. Mensen zijn soms grotendeels machteloos, politiek of psychologisch, omdat we niet flexibel zijn, maar inderdaad geïndoctrineerd worden of vreemde obsessies hebben die we niet kunnen kwijtraken. Als we machteloos zijn, kan fatalisme een natuurlijke geesteshouding zijn waarin we vervallen. Als we ons uiterste best doen en het meestal toch niet lukt, zoeken wij troost, en het idee van een noodlot, of karma, dat zich ontvouwt, kan soms troostend werken. Maar voor onze handelingen is het niet bruikbaar. Als we autorijden, is het niet veilig om te denken dat het niet uitmaakt of we aan het stuur draaien of op de rem trappen. Dan kunnen we maar beter ons best doen.
S. Blackburn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten