Al aan het begin van de jaren tachtig heeft Alisdair MacIntyre in zijn inmiddels klassiek geworden studie After Virtue (1981) de in zijn ogen overdreven beloning, status en macht van de moderne manager bekritiseerd. De manager claimt een specifieke deskundigheid met betrekking tot het effectief leiden van een organisatie, die in hoge mate fictief van aard is en bovendien wel degelijk morele implicaties heeft. Achter het imago van de praktische en nuchtere feitenmens, die pretendeert een organisatie op basis van deskundigheid zo efficiënt mogelijk te managen, gaat veelal een persoonlijke willekeur schuil die niet zelden ook nog eens inefficiënt is…….. Ondanks alle begripvolle functioneringsgesprekken en coachende kwaliteiten zal de manager geneigd zijn manipulatief te handelen, en wel zo dat hij binnen de bureaucratische werkelijkheid vooral ook effectief het imago van zijn eigen onmisbare deskundigheid en macht moet uitdragen.
Ad Verbrugge
Doarmer is door zijn culturele achtergrond , een eeuwenoude anarchie, in feite niet te managen en dat vindt hij wel eens jammer, want hij zou het ook wel eens leuk vinden als iemand zich in het zweet zou lopen om Doarmer aan te sturen en te manipuleren.
5 opmerkingen:
Alhoewel uw pater, gewend als hij is aan de strakke regels van zijn orde, gemakkelijk aan te sturen lijkt, breekt juist managers, die hem in het goede spoor moeten houden, geregeld aan alle kanten het zweet uit. Een vreemde paradox! Ook het feit dat Doarmer een eeuwenoude anarchie "een culturele achtergrond noemt" lijkt een paradox. In wat voor krankzinnige wereld leven wij! En dan hebben wij het nog niet eens over het onderw.!
Waarde pater, Doarmer adviseert u dat zweet dat aan alle kanten uitbreekt, in een emmertje te verzamelen, managerzweet is namelijk zeer zeldzaam en kostbaar, het wordt overal ter wereld gebruikt als geneesmiddel tegen aandoeningen als "lijntrekken "en " klaplopen", hetgeen op zich natuurlijk ook weer paradoxaal is. Meestal wordt het gemengd met groene thee en er wordt een kroket bij genuttigd.
A man in a hot air balloon realized he was lost. He reduced altitude and spotted a woman down below. He descended a bit more and shouted, "Excuse me, can you help me? I promised a friend I would meet him an hour ago, but I don't know where I am." The woman below replied, "You are in a hot air balloon. You are hovering approximately 30 feet above the ground. You are between 40 and 41 degrees north latitude and between 59 and 60 degrees west longitude." "You must be an engineer," said the balloonist. "I am," replied the woman, "how did you know?" "Well," answered the balloonist, "everything you told me is technically correct, but I have no idea what to make of your information, and the fact is I am still lost. And, quite frankly, you've not been very much help so far." The woman below responded, "You must be in management." "I am," replied the balloonist, "but how did you know?" "Well," said the woman, "you don't know where you are or where you are going. You have risen to where you are, due to a large quantity of hot air. You made a promise which you have no idea how to keep and you expect people beneath you to solve your problems. The fact is that you are in exactly the same position you were in before we met, but now, somehow, it's my fault!"
Dr.Oetker, het mea maxima culpa is inderdaad, zij het in iets andere vorm, weer volledig terug en dat geeft Doarmer wel een prettig gevoel, als het toch altijd zijn schuld is, dan is het ook niet zo belangrijk meer.
I am so happy that last week I didn't decide to go for manager
Een reactie posten