De identificatie van waarheid met toevallig overleven is evenwel zelf alweer een metafysische uitspraak die willekeurig is. Voor het voortbestaan van die willekeur moet dan ook worden gestreden, maar dit “moeten” is op zijn beurt weer toevallig en kent evolutionistisch gesproken geen enkele noodzaak. Darwinistisch in strikte zin “moet” er namelijk helemaal niets. Zodra men darwinistische principes een normatieve of ethische betekenis geeft in het menselijk leven, begrijpt men niet wat darwinisme is. In laatste instantie zijn al dergelijke theorieën , en vooral pogingen ze te verwerkelijken in onze cultuur, niets anders dan een uiting van de eigen willekeur, die zelf ten diepste irrationeel is. Dat heeft Nietzsche tenminste begrepen.
Ad Verbrugge
Ja, “waarheid” is dat, wat overleeft, en die zogenaamde redelijkheid of rationaliteit is misschien alleen maar een wapen in de strijd om te overleven.
2 opmerkingen:
Dit geeet miene mutse te boav'n; könne ie Doarmer mien oetlegg'n woat oav'r geet? En't kann mie nie verrêkkn oaf ie mie datte int plat doot of in oewe sproake.
Waarde landsvrouwe, staat u mij toe, dat ik u in den Nederduijtschen Sprake antwoord. Waarheid is een subjectief begrip, zeker als je spreekt over moraal/ethiek. Bijvoorbeeld: Is het vanuit Darwinistisch standpunt goed om samen te werken, anderen te helpen, of moet je voor je eigen belang gaan? Hebben wij “overleefd” door samenwerking of door een “echte” struggle for life”, ieder voor zich? Als “men”samenwerkt, elkaar helpt, dan kan het voor een enkeling goed zijn om alleen aan zichzelf te denken, doet iedereen dat, dan krijg je een gekkenboel. Kortom bestaat er een “waarheid” op dit gebied? Alleen de wereld zoals wij die nu kennen is “waar” , maar het had ook een andere wereld kunnen zijn, want niets moet. De rationaliteit is in dit geheel slechts een middel.
Een reactie posten