In het hart schuilt de mens, niet in het hoofd. Door toedoen van onze relatie met de buitenwereld zijn we weliswaar gewend om als ons eigenlijke zelf het subject van ons kennen te zien, ons kennende ik, dat ´s avonds moe wordt, in de slaap oplost en ´s morgens met hernieuwde krachten zijn licht laat schijnen. Maar dit kennende ik is niet meer dan het functioneren van onze hersenen , het is niet ons meest intieme zelf. Ons ware zelf, de kern van ons wezen, is wat achter dat subject van het kennen schuilgaat en eigenlijk van niets anders weet heeft dan van willen en niet-willen, van tevreden en ontevreden zijn, met alle modificaties vandien die men gevoelens, affecten en hartstochten noemt.
Arthur Schopenhauer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten