Wat men zoekt , is niet dat kalme en ongestoorde bezit, dat ons de gelegenheid laat om over onze ongelukkige staat na te denken, noch de gevaren van de oorlog, noch de zorgen van een ambt, maar dat is de drukte , die ons ervan afhoudt om aan onze staat te denken en die ons verstrooit. Vandaar dat mensen zo van luidruchtigheid en beweging houden, vandaar dat de gevangenis zulk een verschrikkelijke kwelling is, vandaar dat het genieten van de eenzaamheid zo iets onbegrijpelijks is. En tenslotte is de voornaamste bron van geluk voor de vorsten hierin gelegen, dat men zonder ophouden tracht hen te verstrooien en hun allerlei genoegens te verschaffen. De koning wordt omringd door mensen , die er enkel op uit zijn om de koning te verstrooien en hem te beletten aan zichzelf te denken . Want al is hij koning, hij is ongelukkig als hij aan zichzelf denkt.
Blaise Pascal
Doarmer heeft ook wel zijn bedenkingen bij al die “zelfreflectie”.
Blaise Pascal
Doarmer heeft ook wel zijn bedenkingen bij al die “zelfreflectie”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten