Zo is er de uitdrukking dat men tien keer spijt heeft dat men gesproken heeft tegen één keer dat men gezwegen heeft . En waarom? Omdat gesproken hebben als een uitwendig feit iemand in moeilijkheden kan brengen, omdat het werkelijkheid is. Maar als men gezwegen heeft! En toch is dat het aller-gevaarlijkste. Want door te zwijgen wordt een mens helemaal aan zichzelf overgelaten. De werkelijkheid komt hem niet te hulp door hem te straffen of de gevolgen van zijn spreken over hem heen te laten komen. Nee, wat dat betreft is het veel gemakkelijker om te zwijgen. Maar wie weet wat verschrikking is, vreest daarom het meeste van alles iedere misstap, iedere zonde, die naar binnen gericht is en geen enkel spoor in het uiterlijke nalaat. Het is dus in de ogen van de wereld gevaarlijk iets te wagen en waarom? Omdat men kan verliezen. Niet wagen daarentegen is verstandig . En toch, hoeveel men ook verloor door iets te wagen, door niet te wagen kan men juist zo verschrikkelijk gemakkelijk verliezen wat men bij het wagen moeilijk verliest en in ieder geval niet zo gemakkelijk, alsof het niets was – zichzelf.
Søren Kierkegaard (1813-1855)
Spreken of zwijgen? Doarmer heeft vaak het gevoel, dat mensen zwijgen met wijsheid verwarren, men kan echter ook zwijgen om de simpele reden dat men niets te zeggen heeft en hij gelooft al helemaal niet in de zogenaamde “non-verbale intelligentie”. Zelfs die oosterse “filosofen” die zwijgend mediteren zo belangrijk vinden schrijven dikke boeken om anderen uit te leggen hoe ze dat moeten doen. Intelligentie, die zich niet uit, blijft zeer theoretisch.
Søren Kierkegaard (1813-1855)
Spreken of zwijgen? Doarmer heeft vaak het gevoel, dat mensen zwijgen met wijsheid verwarren, men kan echter ook zwijgen om de simpele reden dat men niets te zeggen heeft en hij gelooft al helemaal niet in de zogenaamde “non-verbale intelligentie”. Zelfs die oosterse “filosofen” die zwijgend mediteren zo belangrijk vinden schrijven dikke boeken om anderen uit te leggen hoe ze dat moeten doen. Intelligentie, die zich niet uit, blijft zeer theoretisch.
4 opmerkingen:
Beste Doarmer, ik hoor je vaak zeggen “mensen zouden geen spijt moet hebben van de zonden die ze begaan hebben maar eerder van de zonden die ze NIET begaan hebben. Nu hoor ik je zeggen dat mensen vaak spijt hebben van wat ze gezegd hebben(“Alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden”, zei mijn buurman dan), bij deze mensen levert zwijgen tevredenheid op.In jouw ogen zouden we regelmatig spijt moeten krijgen als we niet spreken: wie schrijft(spreekt) die blijft zullen we maar zeggen.
Ik ha juster sprutsen!
Beste Lijver, dank voor uw wijze woorden."Wie spreekt, die blijft". U zegt echter, dat mensen tevreden zijn met hun zwijgen, omdat spreken tegen hen gebruikt kan worden. U heeft gelijk, maar Doarmer vraagt zich af of deze lieden niet eerder angstig zijn in plaats van tevreden. Liever zouden zij spreken en door te zwijgen zegt Kierkegaard verliezen zij een stukje van zichzelf. Spreken(schrijven) heeft ook het voordeel, dat men het denken weer op een hoger plan brengt, er ontstaat een opwaartse spiraal, al sprekend lost men zo problemen op. De klassieke opvatting, namelijk eerst denken en dan spreken wordt tegenwoordig door velen betwijfeld. Bovendien gedachten moeten geformuleerd worden en als dat allemaal alleen maar “intern” blijft, dan krijgt men wel wazige toestanden.Dus spreken is goud, als men tenminste dapper is.
Rju eale Waterhouse,jo ha juster besteklik sprutsen.
Een reactie posten