Vandaag heeft Doarmer de stapel dozen geïnspecteerd. Hij heeft er één uitgenomen, op zijn handen gewogen, beklopt, maar er is nog niets van te zeggen. Sinds hij een enkele jaren geleden een paardendeken in zijn pakket vond, wacht Doarmer eigenlijk nog steeds op het bijbehorende paard. Dit jaar zal dat, gezien de afmeting van de dozen, beslist niet het geval zijn. Daarom echter niet getreurd, een blik ananas komt ook altijd van pas. Het leukst zou zijn, als het kerstpakket persoonlijk uitgedeeld werd. Doarmer ziet zichzelf al in een lange rij schuifelen met zijn pet in de hand en als hij dan eindelijk aan de beurt is en de doos met heerlijkheden in ontvangst neemt, dat hij dan licht voorovergebogen stamelt “Dank oe wel, menee’”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten