Geitenfokkerij

Behalve I. weet nog niemand het, maar er komen grote veranderingen aan. I. en ik beginnen namelijk binnenkort een grootschalige fokkerij van Kirgizische berggeiten in het noorden van Groningen. De voorbereidingen zijn in volle gang. Vanuit Kirgizië zijn al honderden geiten onderweg in groepen van dertig, voortgedreven door zwijgzame, in zichzelf gekeerde herders met vilthoeden. De weg is lang en gevaarlijk en vooral het oversteken van het Oeral-gebergte en de rivier de Wolga zal moeilijkheden opleveren en zal tientallen geiten en herders het leven kosten, maar eens zullen ze arriveren en dan zijn wij er klaar voor. In het noorden rijden vrachtwagens af en aan met bouwmaterialen en met uit het hele land geronselde bouwvakkers. Gebouwen worden opgetrokken, land wordt onteigend, huilende gezinnen staan buiten in de vrieskou en weten niet meer, waar ze naar toe moeten, maar onze droom zal werkelijkheid worden. I. heeft speciaal deze geiten uitgezocht, omdat hun vlees en melk heerlijk smaakt en bovendien kun je van de geitenvacht schitterende jasjes maken, die perfect kleuren bij het blauw van haar ogen. Ik zie haar daar al staan in zo’n jasje , terwijl de zeewind met haar haren speelt. Maar goed, ik dwaal af…… Die fokkerij zal er komen, die moet er komen en niets zal ons tegenhouden. Als men ons in de komende tijd vraagt “ Hoe zit dat met die geiten?”, dan zullen wij antwoorden “ Ze zijn onderweg”.