Vol schaamte dat ik niet genoeg liet horenover uw schoonheid, vrouwe, denk ik weer
hoe zij mij zozeer trof, die eerste keer,
dat mij geen ander ooit nog zal bekoren.
Maar u te loven is mij niet beschoren:
te ontoereikend blijkt mijn ganzenveer.
mijn hersens lijken, als ik het probeer,
verlamd te zijn en in ontzag bevroren.
Vaak ving ik aan te zingen, maar moest zwijgen
omdat mijn krachten mij begaven, want
welk stemgeluid kan tot uw hoogte stijgen?
Vaak wilde ik een loflied op u maken,
maar schroom heeft steeds mijn pen, mijn hoofd, mijn hand
gedwongen om die pogingen te staken.
Petrarca - Sonnetten voor Laura
4 opmerkingen:
Wie anders vermocht Petrarca te antwoorden dan Dante(1265-1321)?
Als ik denk aan mijn diepdonker bestaan
waarin ik door Amor word gedreven,
verzucht ik door meegevoel omgeven,
of dit anderen ook wordt aangedaan?
De liefde valt mij zo onverhoeds aan,
dat ik er vaak bijna ben ingebleven
en ik slaag er alleen in om te blijven leven,
door geestelijk naar jou op weg te gaan.
Ik tracht dan in jou ogen te lezen
en al zijn ze moeilijk te begrijpen,
ik meen dat jouw blik mij kan genezen.
Maar alleen al door naar jou te kijken,
sidder en beef ik met heel mijn wezen
en voel ik de ziel uit mijn lichaam wijken.
Laquelle coincidence!
Je m'appelle Laura et mon mari est d'Hollande.
Et j'ai vu la sonnette de Petrarca
J'ai lu ces mots comme si ecrivées (sans stylo!) aujourd'hui.
Sans stylo?, le rôdeur dans le rêve ne comprends pas.
Beste anonymous, die Italianen zijn net Friezen
Een reactie posten