Kunde Kennissen

Doarmer zou kunnen vertellen over hoe hij bijna in het drijfzand bij Ballum weggezonken was en dat hij daarna in een strandtent landgenoten trof met gemeenschappelijke kennissen, zodat alles nog goed kwam en hij de les heeft geleerd, dat men borden met levensgevaarlijk terrein wel van de juiste kant moet benaderen.Hij zou dat kunnen vertellen, maar hij doet het niet, want het zou de lezers alleen maar ongerust maken en het is toch al gebeurd.

Tonger en rein Donder en regen

Momenteel bevindt Doarmer zich op Ameland en hij heeft vandaag zon, regen en donder gehad.Het is een mooi eiland, maar taalkundig wat verwarrend, want hoewel het eiland bij Friesland hoort, wordt de oude taal er weinig gesproken. Men spreekt er vooral Nederlands en Duits. Een geluk bij het ongeluk is dat het Duits van Doarmer vrij goed is, zodat hij zich aardig kan redden op dit eiland.Ook kan men merken, dat Engeland dichtbij is, want op het strand is de lifeguard al actief.

Oertsjûge Overtuigd

Men beweert soms ook wel, dat er geen gedachten mogelijk zouden zijn zonder taal, maar daar kan ik het niet mee eens zijn: ik ben er van overtuigd, dat gedachten, en zelfs geloof (waar of onwaar) mogelijk zijn zonder taal. Hoe dat echter ook zij, het feit valt niet te ontkennen, dat voor alle behoorlijk uitgewerkte gedachten woorden onmisbaar zijn. Tot op zekere hoogte kan ik weten, dat ik vijf vingers heb, zonder het woord vijf te kennen, maar ik kan niet weten dat Londen acht miljoen inwoners bezit, zonder de taal der rekenkunde te kennen; en ik kan evenmin een gedachte bezitten, die nauwkeurig overeenkomt met hetgeen wordt beweerd in de stelling: “de verhouding van de omtrek van een cirkel tot de straal daarvan is bij benadering 3,14159:1.”

Bertrand Russell

It ferlet jinsels te ferrifeljen De behoefte zichzelf te bedriegen

Willkommene Passivität prägt sich in zahlreichen Varianten aus: als Sich-Informieren-Lassen, Sich-Unterhalten-Lassen, Sich-Bedienen-Lassen, Sich-Beliefern-Lassen, Sich-Erregen-Lassen, Sich-Heilen-Lassen, Sich-Erbauen-Lassen, Sich-Versichern-Lassen, Sich-Transportieren-Lassen, Sich-Vertreten-Lassen, Sich-Beraten-Lassen, Sich-Korrigieren-Lassen. Unwillkommene Formen von Passivität fügen sich dieser Reihe an. Ich nenne an erster Stelle das Sich-Erpressen-Lassen…………………Zuletzt ist das Sich-Betrügen-Lassen anzuführen: Es wird in Lagen aktuell, in denen sich das Subjekt seinen Bedarf an Selbsttäuschung nicht mit eigenen Mitteln decken kann und sich, um in seinem Begehren nicht nachzugeben, an einen ausgewiesenen Illusionsanbieter wendet, der das Benötigte bereitstellt.

Peter Sloterdijk

Lang lyn op in stoeprâne Lang geleden op een stoeprand

In kloft nuvere pasjinten Een menigte vreemde snuiters

Trije streamen Drie stromen

Tewille Ruimschoots

Helaas is het zo dat je geen gezag kunt laten gelden door te accepteren dat je feilbaar bent. Mensen laten zich nu eenmaal verblinden door kennis, we zitten zo in elkaar dat we leiders volgen die in staat zijn mensen te binden omdat de voordelen van een groep ruimschoots opwegen tegen die van alleen zijn. Samen de verkeerde kant op gaan was voor ons profijtelijker dan in je eentje het juiste pad bewandelen. Degenen die niet de introspectieve wijze persoon maar de assertieve idioot hebben gevolgd, hebben enkele van hun genen aan ons doorgegeven. Want dit is een van onze sociale kwalen: mensen laten zich graag leiden door psychopaten.

N.Taleb

Bern op it wetter en mei kij Kinderen op het water en met koeien

Njonkelytsen Langzamerhand

„Do bist sêft as simmerrein“ ( jij bent zacht als zomerregen) schreef een Friese dichteres, maar Doarmer heeft “njonkelytsen skjin syn nocht” (er langzamerhand schoon genoeg van). Hij heeft niets tegen regen en kou, prachtig in de herfst , als de bladeren verkleuren en de natuur “har deljout” (gaat liggen). In zomer echter moet ook de zon schijnen en als Doarmer zijn kilometers rent, is de regen helemaal niet “sêft”. Zo nu heeft hij zijn klachten over het weer op papier gezet, hij is het kwijt en u zult hem er ook niet meer over horen.

Puollemûlkje en reauntsje Mompelen en fluisteren

Grut Diktee 2012

Dat myn freonen út Hollân bytiden sizze dat se dat Frysk better ferstean kinne as dat se tochten, liket in komplimint te wêzen en ik hingje dan yn earste ynstânsje ek oer nei in swietmûlkjend andert, om’t der al wer in argumint oantôge liket te wurden om de Friezen och sa aaiber te finen, mar eigentlik fyn ik sa’n opmerking hielendal net sa aardich om te hearren. Sok kommentaar ûntfytmannet my ommers de grutskens op it hawwen fan in eigen wjerstribbige spraak, dy’t jo net samar talit yn de wjerlûdzjende ferwulven fan syn skiednis, yn de twiljochtige fertrekken fan syn geheimen en emoasjes, yn de dizige portiken fan syn reauntsjende, mûskopjende lûden, yn de deistige húskeamer fan syn laitsjend of keakeljend, puollemûlkjend of núnderjend, swiersettich of boartlik praten en sjongen. Om’t eltsenien it yn it hiele lân oer deselde dingen hat, dingen dy’t de oerwâldzjende, kondisjonearjende platte bak foar it organike bankstel oer, as human interest befizelemierd geâldehoer, de keamer yn jeuzelet, is de kommunikaasje tusken praters, filosofearders, kletsmeiers en –majoaren, kreauwers en kedizers egaler wurden, hat elke taal of elk dialekt syn spesifikens ferlern en fersteane wy elkoar dan faaks noch net hielendál, mar witte dat wy it fan Goejanverwellesluis oant Koufurderrige oer itselde hawwe.

Myn Hollânske freonen fan no krije fansels hiel wat oars foar de kiezzen as it evakuearre toskedokterssoantsje út Den Haag, dat wy yn ’e oarloch op it doarp as kammeraat krigen en dy’t wy mei it fjild yn namen en alle techniken fan it ljeppen, sa as it bûkeljen, it sturtsjebrekken en de boereplof, bybrochten. Hy kaam der ek efter dat der stikelstutsen waard, op smelle seize en skeane sâne en loflutsen, fuorge, oanierde, mûzedrinzge, slatten en hekkele en hy krige, troch de achteleazens dêr’t elk sokke wurden mei falle liet, it hast mystike gefoel dat dy wurden ek ea út dat fjild kommen wiene, út dy grûn, en dat dy troch de tsjûkste ilige lagen op fuotsoallen lang om let nei boppen nei de tonge groeid en in taal wurden wiene. Hawar, taal en minsken binne loskommen fan de grûn, hawwe globalisearjend en digitalisearjend de modder fan de fuotsoallen skopt en binne evoluearjend ûnderweis nei it suver hillige stadium fan kommunikaasje: elk hat it oer itselde, yn in, nei alle gedachten dikteeleas, filologysk paradys.

Pretendearje Pretenderen

Wat is de valsemunterij aan de moraal? Ze pretendeert iets te weten, namelijk wat ‘goed en kwaad’ is. Dat betekent, willen weten waarom de mens bestaat, zijn doel, zijn bestemming willen kennen. Dat betekent, willen weten dat de mens een doel, een bestemming heeft………De naïviteit met betrekking tot de laatste ‘wenselijkheden’, terwijl men het ‘waarom’ van de mens niet kent……..Zo zou ook de gehele morele uitlegging van ons handelen slechts een gigantisch misverstand kunnen zijn: zoals de morele uitlegging van al het natuurgebeuren dat overduidelijk is geweest.

Friedrich Nietzsche

Wiet Nat

Gisteren heeft Doarmer de Friese stad Drylst (in het Duits IJlst) bezichtigd. Hij heeft oude panden bekeken, een houtzaagmolen bezocht en zittend op een melkbus een rondvaart op een schouw gemaakt, waarbij hij ook nat gespat is. Het geheel werd afgesloten met een maaltijd. Kortom hij heeft weer van alles beleefd.

Ûnder in huodsje beflappe Onder een hoedje te vangen

Stavering Spelling

Af en toe raadt Doarmer een boek aan. Deze keer is het een tragikomisch werk over de wondere wereld van het onderw. met de titel “Geen les meer”. U zult ongetwijfeld wel eens geconfronteerd zijn met die vage gestalten met foute truien en broeken, vaak lichtelijk vermoeid en zeker altijd zeer vermoeiend. Nu, deze onderw. lieden en hun naargeestige omgeving komen goed tot leven in dit boek. Om u al vast een indruk te geven volgt een passage :

Chantal sloeg de map open en vroeg of ik haar wilde helpen. Ze legde uit dat van Tongeren haar had gevraagd de lessen van Patricia de Boer over te nemen omdat zij door een zware overspannenheid lange tijd uitgeschakeld zou zijn. “De lessen van Patricia?” herhaalde ik, “maar die geeft toch Nederlands?” Chantal vertelde dat ze was ingegaan op het verzoek omdat van Tongeren het haar zo dringend had gevraagd en zij het bovendien een persoonlijke uitdaging vond.”Maar nu moet ik straks een les geven over zinsontleding.” Haar gezicht kleurde rood. “En ik weet de regels eigenlijk niet meer precies. Het is ook al zo lang geleden”.

Later zal Chantal taaladviseur van de school worden, bij wie leerlingen met vragen over spelling en grammatica terecht kunnen.