Reedride Schaatsen

Er was vandaag paniek in de Kop van O. Onze zuiderburen hadden een schaatstocht georganiseerd, maar dat is wel het laatste wat je in zo'n cultuur moet doen. Onze zuiderburen, verder prima mensen, krijgen dan een bijna  hysterische aanval van "ik moet er ook bij zijn", want anders mis ik misschien wel een polonaise en dat is "echt geniete" en "toppie". Voorbeelden uit het verleden hebben geleerd, dat dan alles vastloopt, omdat men zich massaal  als zombies naar één plek beweegt, hoe klein deze ook mag zijn. Daar is geen wegennet of ijs tegen bestand. Hoe is dit gedrag te verklaren? Doarmer weet het niet. Is het een compensatie voor gebrek aan identiteit en wil men zo onbewust een groepsgevoel creëren? Speelt bij het schaatsen misschien een rol, dat de zuiderburen hiermee een sport hebben, naast korfbal, waarmee ze tot de wereldtop kunnen behoren? Doarmer weet het niet, maar fascinerend blijft het verschijnsel wel.

Beare Veinzen

Nederigheid is vaak niets anders dan een geveinsde onderworpenheid waarmee we anderen aan ons onderwerpen. Het is een list van de hoogmoed die zich vernedert om zich te verheffen, en hoewel de hoogmoed duizend verschillende gedaanten kan aannemen, is hij nooit zo goed vermomd en nooit zo goed in staat om te bedriegen, als wanneer hij zich verbergt achter het masker van de nederigheid.

 
La Rochefoucauld

Oerémis Opgewonden

Wilt u weten wat een "omkoal" is, klik dan hier .

Geie fan wille Schreeuwen van plezier

Een lied van Pieter Jelles troelstra. U kunt het hier beluisteren

Troch seeën skaad en lannen,
fier oan it westerstrân.
Tink ik mei sucht en triennen
Oan dy myn Heitelân!
It wâlet troch myn herte
mei ing’le harpgerûs.
Tink ik oan dy myn Fryslân
en oan myn âldershûs.

Hûs, leaf, leaf âldershûs!
Tink ik oan dy myn Fryslân,
en oan myn âldershûs.

Der blinke glêde marren
yn 'e sinneskyn,
wêr ranke boatsjes driuwe,
sêft dûnsjend op 'e wyn.
En as de fûgels floitsje
op fean en bou en san,
hja geie 't út fan wille,
yn dy, myn heitelân.

Lân, leaf, leaf heitelân!
Hja geie 't út fan wille,
Yn dy, myn heitelân.

Yn 't beammeskaad beskûle
stiet ús âlde went;
In smouter plakje op ierde
ha 'k nearne, nearne kend!
Der hat ús mem my widze
sa sillich yn 'e sûs,
der boarte ik oan har knibbel
yn dy, myn âldershûs.

Hûs, leaf, leaf âldershûs!
Der boarte ik oan har knibbel
yn dy, myn âlderhûs.


It wrede needlot twong my
by myn âlden wei,
en alles, wat ik leaf ha,
liet ik yn Fryslân nei.
Der wenne alear in famke,
dy joech my hert en hân;
No rest hja op it tsjerkhôf
yn 't ynleaf heitelân.

Lân, leaf, leaf heitelân!
No rest hja op it tsjerkhôf,
yn 't ynleaf heitelân.


Lit my ek ienkear lizze
yn 'e Fryske grûn;
Foar’t my myn ‘lân werom hat,
hab ik gjin rêste fûn.
'k Wol oer de seeën strûze
troch stoarm en weachgebrûs,
en stjerre yn 't âlde Fryslân,
yn 't ynleaf âldershûs,

Hûs, leaf, leaf âldershûs!
En stjerre yn 't âlde Fryslân,
yn 't ynleaf âldershûs.

Sykhelje Ademen

Sterker nog, omgangsdeugden zoals discretie en vriendelijkheid gaan vaak gepaard met leugens. Het valt moeilijk te ontkennen dat zonder deze deugden het maatschappelijk leven een stuk minder aangenaam zou zijn dan nu het geval is. We zouden  niet de zuivere lucht der waarheid inademen, maar leven te midden van hufterigheid. Zij die altijd, zonder nadenken datgene zeggen wat zij, terecht of onterecht, voor waarheid houden, vinden wij hufters.
 

L. Kolakowski

Ja, het is ook de titel van een boek “Te eerlijk om beleefd te zijn”. Doarmer is het eigenlijk wel eens met Kolakowski, misschien is hypocrisie wel een teken van beschaving en waarheid is ook een wat dubieus begrip. Weest dus op uw hoede voor mensen, die zeggen “Ik zal je het eerlijk zeggen, want zo ben ik nu eenmaal……..”

Wjerljocht en tonger Bliksem en donder

Hier schwieg der tolle Mensch und sah wieder seine Zuhörer an: auch sie schwiegen und blickten befremdet auf ihn. Endlich warf er seine Laterne auf den Boden, daß sie in Stücke sprang und erlosch. “Ich komme zu früh”, sagte er dann, “ich bin noch nicht an der Zeit. Dies ungeheure Ereignis ist noch unterwegs und wandert, es ist noch nicht bis zu den Ohren der Menschen gedrungen. Blitz und Donner brauchen Zeit, das Licht der Gestirne braucht Zeit, Taten brauchen Zeit, auch nachdem sie getan sind, um gesehen und gehört zu werden.
 

Nietzsche

Jo kinne it ek beharkje/U kunt het ook beluisteren. Klik hjir/hier.

Harkje en lústerje Luisteren en fluisteren

A: Hij staat stil en luistert.
    Wat hoort hij voor gefluister?
    Wat was het, dat hem ternedersloeg?
B: Zoals een ieder, die ooit ketenen droeg
    Hoort hij nog steeds dezelfde kluisters.

Nietzsche

Herhelje herhalen

Dit filmpje zouden ze ook weer moeten bekijken en zo eindeloos door.

Sneon Zaterdag

Sneon

Sêft,griis, griemerich, tsjuster,

storein ,tichte loft, wiettich,
ferjitten
hoe’t de sinne wie.

Zaterdag

Zacht, grijs, druilerig, donker,
motregen, dichte lucht, nattig,
vergeten
hoe de zon was.

Famke Meisje

Een lied en nog een lied