Terugblik Weromsjen

Het was me het weekje wel, wat is er wel niet allemaal gebeurd. Die hele toestand met Olmenbos, bedreigingen, ziekte onder de weblezers en noem maar op. Gelukkig zijn er ook positieve dingen te melden. De fruitmandactie is een groot succes geworden, ik sprak gisteren nog even met de pastoor en hij zei, dat het geld binnenstroomt. Het is hartverwarmend, zei hij, als je het medeleven ziet, dat er ondanks alles onder de mensen leeft. Ook met Priscilla en haar kindje gaat het prima. Na de publicatie in Intimo heeft zij veel reacties en aanbiedingen gehad, o.a. een huwelijksaanzoek van een weduwnaar met twee opgroeiende dochters, woonachtig in de buurt van Winterswijk. Priscilla is voorzichtig enthousiast. “Een weduwnaar, die alleen voor de opvoeding van zijn kinderen staat, daar kan geen zeehondenpuppy tegenop , dat is zo vertederend “ zei ze in het weekblad T. Daarnaast heeft ze ook het aanbod gekregen om op de middenpagina van een bekend mannenblad te verschijnen. Priscilla kan de centjes natuurlijk goed gebruiken, maar ze weet niet of dit voor een jonge moeder wel gepast is. Ze zal hierover nog contact met de pastoor te H. opnemen. Als de weblezers suggesties hebben over hoe het verder moet met Priscilla, dan hoor ik dat graag via de commentaren.

Doarmer

De zieken

Deze week wordt wederom gecollecteerd voor de webloglezers, die ziek zijn of het anderszins moeilijk hebben. Zij blijven in onze gedachten en in onze gebeden, maar wij weten ook, dat iets stoffelijks , zoals een fruitmand of bosje bloemen vaak wonderen kan verrichten. Daarom laat uw hart spreken en geeft met gulle hand.

Pastoor te H.

Winterlandschap Winterlânskip

Winterlandschap van Barend Cornelis Koekkoek(1838) . Er zijn geen schaatsers te zien

Flirten

Door middel van de “flirt” houdt de man op toeschouwer en publiek te zijn, en komt hij in een persoonlijke betrekking tot de vrouw te staan. Een “flirt” beginnen houdt in de uitnodiging om samen buiten de grote menigte te treden. Het is een verzoek tot een gemeenschap van geest die aan de ogen van anderen onttrokken is. Het begin ervan is derhalve een gebaar, een woord dat het gebruikelijke mom, de ogenschijnlijke persoonlijkheid van de vrouw verloochent en als het ware wegneemt. Het is de roepstem aan de deur van haar andere, meer innerlijke persoonlijkheid. Dan begint deze verborgen vrouw haar verscholen levenskracht te laten stralen, zoals de maan die van achter de wolken te voorschijn treedt, en voor die bepaalde man begint zij haar fictieve voorkomen af te leggen. Dit ogenblik van geestelijke onthulling, deze korte spanne tijds van de verandering van de uiterlijke en onpersoonlijke vrouw in de waarachtige en persoonlijke vrouw – een verschijnsel dat men zou kunnen vergelijken met het ontwikkelen van een foto – is het hoogste genot van de ziel.


José Ortega Y Gasset: Bespiegelingen over leven en liefde

Laatste ontwikkeling Lêste ûntjouwing

Er is intensief overleg geweest tussen de professor , de politie en burgemeester van N. Hierbij was ook het orgaan KWT (Kneuterigheid Weblog Toezicht) en uiteraard de pastoor te H. aanwezig. Besloten is dat de bijeenkomst van dinsdagavond niet doorgaat en bovendien heeft de professor zijn verontschuldiging aangeboden aan de schaatsers. Voor alle zekerheid duikt het gezin Olmenbos wel een tijdje onder in een Belgisch klooster. Godelieve deed nog wel even moeilijk, want nadat zij de onthulling van Priscilla in Intimo had gelezen , schijnt zij gezegd te hebben “ Ik hoop, dat die Friezen komen en zijn **** eraf hakken en die als trofee meenemen naar Leeuwarden om hem daar op het Zaailand ten toon te stellen”. Maar nadat de pastoor met haar een diepgaand gesprek over de zwakheid van het vlees heeft gehad, is zij weer gekalmeerd en samen met haar man richting België vertrokken.


Wichtige meidieling:

It barren van tiisdeitejûn giet net troch. Olmenbos hat syn wurden weromlutsen, sadat it knyft wer tusken de tosken weihelle wurde kin. De ear fan ús folts is heechhâlden.

Herderlijke vermaning

Lieve mensen, waarom al dit geweld? Waar blijft bij dit alles de ander? De ander , die wij de hand reiken, voor wie wij ons openstellen en daarmee het signaal afgeven, dat de ander er mag zijn. Alles op deze wereld heeft zijn plaats en zijn bedoeling, hoe merkwaardig het soms voor ons ook lijkt. De workshop, de professor, de levensloopregeling, de cursiste, Priscilla en haar kindje, ja zelfs de Friese schaatser, zij allen maken deel uit van de schepping en daarom , beste lezers van deze weblog, door elkaar te bestrijden, bestrijden wij in feite onszelf. Om uw gedachten in een andere richting te sturen, zodat u weer ziet, dat er ook goede en mooie dingen zijn, die uw leven rijker maken, staan hierboven een paar plaatjes. Als u ze elke dag, voordat u naar uw werk gaat, vijf minuten lang aandachtig beschouwt, dan zult u merken, dat alle agressie uit u wegvloeit.

Uw pastoor te H.

Dreiging

Wij sullen bezoeken dit in het Hollans te skrijven, sodat het boodskap duidelijk overkomt. Jij, prefester Olmenbos, jij bent gewaarskuwd. Wat jij van doel bent, sullen wij niet accepteren, dat komt ons over de hoge skoen, dan worden wij kogels. Wij, dat is IT FRYSK RIDERSBÛN (=Het Fries Schaatsersverbond), sullen onse maatregels nemen. Om ons voor te stellen als “ kneuterig” ! Wat het doden van een leeuw voor de Masai is, dat is het rijden van de Elfstedentocht voor ons. Wij benne afstammelingen van krijgers. Wie hield de Romeinen bij de Rijn tegen, wie vocht onder leiding van koning Redbad heldhaftig tegen de Franken, wie waren de eerste bestrijders van het christen-fundamentalisme (Bonifatius!), wie joeg in 1345 de Hollanners de Suidersee in en ga zo maar door. Wees maar blijd, dat wij tegenwoordig skaatsen, vroeger moesten wij als daad van mannelijkheid het afgeslagen hoofd van zo’n Hollanner metnemen en als jij niet om seggen wilt geven dan benne wij beslist niet te beroerd om in oude gewoontes terug te vallen, knoop dat maar goed in jouw flaporen, workshoppende, oververzekerde kneuter met levensloopregeling.

De pers De parse

Een greep uit enkele dag- en weekbladen:

Grootschalig onderzoek gestart naar verleden van Prof. P.T. Olmenbos

(uit: De Nieuwe Ommerse Courant)

De vrouw achter de professor. Een interview met Godelieve Olmenbos.

(uit: De Moderne Huisvrouw)

Priscilla R. : Ik kreeg een kind van Prof. P. T. Olmenbos !!!!!!!

(uit: Weekblad Intimo)

Hysterie

Wachtrij bij aanmeldingskantoor

Onrust in Nijverdal. De aanmelding voor de lezing van Prof.Dr. P.T. Olmenbos overtreft elke verwachting. Uit alle hoeken van het land stromen ze binnen, kappers, rijwielherstellers, melkboeren, metaalbewerkers, geitenherders, ja zelfs huisvrouwen , iedereen wil erbij zijn. De lezing heeft iets losgemaakt bij ons volk, men heeft het gevoel, dat er een verandering op komst is. Wijkcentrum Concordia is te klein, waarschijnlijk wordt in overleg met de burgemeester uitgeweken naar de plaatselijke sporthal met op het plein ervoor een groot scherm. Nijverdal zelf is die avond geheel voor het autoverkeer afgesloten, de politie zal het verkeer naar speciaal ingerichte parkeerterreinen buiten het dorp leiden. Ook de scheepvaart over de Regge zal streng gereguleerd worden. De geruchten gaan namelijk, dat grote groepen zullen proberen Nijverdal te bereiken met zelfgemaakte vaartuigen, in dit verband wordt zelfs over “schelpen “ gesproken. De patrouilleboot van de waterpolitie heeft toestemming om in noodgevallen met scherp te schieten. Ook is men in Nijverdal beducht voor tegendemonstraties, men denkt hierbij aan bepaalde elementen uit de schaats– en workshopwereld. Ook hier zal krachtdadig optreden niet geschuwd worden. Prof. Olmenbos blijft bij dit alles de rust zelve , “Ik weet, waar ik voor sta en ik vind ook dat ik in deze een plicht heb” (citaat uit het dagblad T.).

Lezing

Dinsdagavond 2 februari : Lezing over "De nieuwe kneuterigheid"

Plaats: Wijkgebouw Concordia , Primulastraat 134 in Nijverdal (Er is parkeergelegenheid)

Tijd: 20.00 - 21.30 uur

Prijs: 4 Euro ( waarbij inbegrepen een consumptiebon). Indien men zich via deze weblog aanmeldt, krijgt men 1 Euro korting

De bekende Prof. Dr. P.T. Olmenbos , hoogleraar aan de Volksuniversiteit te A. en schrijver o.a. van het boek "De anijsmelkdrinkers en hun invloed op de westerse samenleving", zal een lezing houden over de bedreiging van onze beschaving door de "nieuwe kneuterigheid". Met name zal hij twee ernstige verschijnselen onder de loep nemen, te weten "workshops" en "schaatsen".

Nijsgjirrich is de lêzing fan Prof.Dr . P.T. Olmenbos oer it dwaan en litten fan ‘e lytsboarger benammen ek foar Friezen, om’t hja dochs in oare hâlding tsjinoer it riden hawwe. De Fryske oersetting is te krijen as jo trije euro oermeitsje op banknûmmer 2121.

Het betere boek

Vanavond heb ik een bijeenkomst gehad van de leesclub “Het betere boek” .Deze keer werd Harry Potter en de vuurbeker besproken, een interessant werk met wel vier werkelijksheidsniveau’s. Zoals gebruikelijk hebben de leden van de leesclub, I. en ik, eerst heerlijk gegeten in een restaurant in het dorp W. Begonnen werd met escargots, als hoofdgerecht hertenbiefstuk en als afsluiting was er een heerlijke Irish Coffee. De sfeer in het restaurant was intiem-warm, er brandde een haardvuur en buiten op het dorpsplein was alles winters. I. vertelde over haar jeugd, hoe zij als jong meisje reeds op 15-jarige leeftijd haar ouderlijk huis had verlaten om als lichtmatroos over de zeeën te zwerven, over de avonturen, die zij in verschillende havensteden had meegemaakt, vechtpartijen, berovingen , gevangenissen , ja niets was haar bespaard gebleven en hoe zij later als huurlinge in verschillende oorlogen had meegevochten en hoe zij uiteindelijk in de stad A. terecht is gekomen. En terwijl zij dit alles vertelde, werd ik gehypnotiseerd door het blauw van haar ogen ,ik had het gevoel, dat zij diep in mijn ziel keek en ik dacht, wat kan mij eigenlijk Harry Potter schelen, dat is literatuur, fictie, maar deze blauwe ogen en die blonde krulletjes, dat is de nooit te overtreffen werkelijkheid. Na de Irish Coffee bespraken wij Harry Potter en de vuurbeker, maar het meeste, wat er toen gezegd is, is volkomen langs mij heen gegaan, zozeer was ik nog in de ban van dat éne moment in dat restaurant in het dorp W. Het enige, wat ik mij nog herinner is dat het volgende boek Houden beren echt van honing? van Midas Dekkers wordt.

Over de onkuisheid Oer de unkeinens

Laten we vooral rustig blijven. Ik heb een indringend gesprek gehad met Doarmer en ik heb hem met veel moeite ervan kunnen overtuigen, dat dit niet de weg is. Ons leven, heb ik nogmaals gezegd, is altijd een leven naar de ander toe. De ander, waarin wij onszelf gespiegeld zien. En het is niet aan ons die ander in al haar naaktheid te tonen. Als zielenherder heb ik natuurlijk begrip voor de menselijke zwakheden en een kusje, “in tútsje” zoals Doarmer dat noemt, moet kunnen, mits men zich uiteraard houdt aan de kerkelijke regels op dit gebied, maar die laatste afbeelding, dat kan echt niet. Ik heb de afbeelding uitvoering bestudeerd en ben tot de conclusie gekomen, dat dit zonder meer onkuis is. De pose, de naaktheid, dat haar……. Doarmer, heb ik gezegd, er is niks mis met een verhaaltje over schaatsen, deze sport is god welgevallig. Men is op een gezonde manier in een gezonde omgeving met zijn lichaam bezig. Ieder is dik ingepakt tegen de kou en zo blijven verkeerde gedachten op afstand en laat die kritische mevrouw maar praten over kneuterigheid, zij komt er nog wel achter. Gelukkig ziet Doarmer dit nu ook in. En tenslotte, lieve lezers van deze weblog, vergeet ook deze week niet aan goede doelen te geven. Ikzelf zal de afbeelding nog een laatste keer bekijken om te controleren of ik misschien niet bepaalde onkuisheden over het hoofd heb gezien.

Uw pastoor te H. (geestelijk raadsman van deze weblog)

Kneuterigheid

Vandaag kwam zo’n vrouw bij mij, die op mijn weblog gekeken had en mijn stukje over het schaatsen gelezen had. Haar commentaar was, dat het ontzettend “kneuterig “ was. Schaatsen en kneuterigheid, die link had ik nog nooit gelegd, maar ik leer snel, vanaf nu wordt er op deze weblog niet meer geschreven over schaatsen. Ook commentaren, die dit onderwerp behandelen, worden door mij zo snel mogelijk verwijderd. Wil iedereen zich wel aan deze nieuwe gedragscode houden, want als we iets moeten bestrijden, dan is het wel kneuterigheid. Vanaf nu gaan de remmen los. De afbeelding hierboven is al een aardig begin, maar het wordt erger. Alle personen beneden de 18 en alle katholieken zijn bij deze gewaarschuwd. Hier volgt al vast een lijst met verboden woorden:
Schaatsen
Onderwijs
Coniferen en wat verder met tuinen te maken heeft
Levensloopregeling
Zelfgebakken producten
Zelfgemaakte kleding
Leninisme-Marxisme
Auto
Werk
Studiedagen
Goede doelen

Klimt jitris Klimt nog eens

Swiete tútsjes Zoete kusjes

Gustav Klimt 1862- 1918 (Weense Jugendstil)

(Voor)oordelen

Vandaag las ik in een krant, dat er koud weer op komst is. Hoe koud het precies wordt en hoe lang de koude aanhoudt is nog niet duidelijk, maar, zo zegt het artikel, een aantal schaatsdagen zit er zeker in. Ik ken een mensensoort, dat dan lyrisch wordt, want de “redens”(=schaatsen) komen uit het vet. Ik zelf heb dat niet en dat is pure frustratie. Ik ben geen goede schaatser. Al op de lagere school, zoals dat in die tijd heette, had ik het net niet en dat is erg als je in een gebied woont waar “ride” meer een religie dan een sport is. Ik zag wel degelijk de charme van een helder blauwe vrieslucht, de bevroren meren en kanalen, de stilte slechts doorbroken door het krassen van de “redens”. Dat is mooi, maar je wilt ook wel eens winnen. Toen ik later op zoek naar werk en avontuur naar het zuiden trok, kwam ik een gebied te wonen, waar heel veel mensen slecht konden schaatsen of zelfs helemaal niet. Eerst dacht ik, hebben zij geen vader gehad, die hen de “redens”onderbond en tot hen zeide “gaat heen, schaats en win en houd de eer van de familie hoog". Vreemd, maar het heeft ook een voordeel, je komt als éénoog in het land der blinden. Wel word je met allerlei vooroordelen geconfronteerd in de trant van “Jij hebt de elfstedentocht natuurlijk wel gereden”, maar dat ben ik wel gewend, dat hoort thuis in het rijtje ,” jij wilt zeker Beerenburg” of nog erger “kun jij het …. volkslied zingen ?” of het ergst “Jij bent vast recht door zee”. Nee, zeg ik dan meestal , ik ben een onbetrouwbare wijndrinkende fierljepper(=polstokverspringer). Dat laatste voeg ik toe om ze toch een beetje tegemoet te komen en soms ga ik in het offensief en dan zeg ik “Kun jij iets in het Nederlands zeggen en het Wilhelmus zingen, bierdrinkende coniferenplanter?”

Midsieuske minne

Müeste ich noch geleben daz ich die rôsen
Mit der minneclīchen solde lesen,
Sô wold ich mich sô mit ir erkôsen,
daz wir iemer friunde müesten wesen.
Wurde mir ein kus noch zeiner stunde
Von ir rôten munde,
sô wær ich an fröiden wol genesen.

Walther von der Vogelweide

De dag erna

Ik leef nog ,vanochtend heb ik een uur en een kwartier gerend, de koffie geurt, kortom er zijn mensen, die het slechter hebben op deze wereld. “ Het verjaardagsgebeuren” gisteren had een soort “Hollandse ingetogenheid”. Er waren toch nog een paar mensen op afgekomen, maar zoals iemand opmerkte, waar is de Friese afdeling, en vooral dan D. en E. Aan de andere kant het is ook wel wat waard, dat er geen vechtpartij uitgebroken is of dat iemand dronken in de tuin in slaap is gevallen. Ik heb wel prachtige cadeautjes gekregen, waarvan een aantal op bovenstaande foto te zien is .

Jierdei

Hjoed haw ik myn jierdei, wa jowt my stipe!

Dieptepunt

Ieder heeft zo tijdens een jaar wel een dieptepunt. Die van mij is morgen, want dan ben ik jarig. Eigenlijk zou je zo’n dag feestend in een Oekraïens bordeel moeten doorbrengen, waarna je weer helemaal gelouterd het burgerlijke bestaan kan uithouden. Misschien zou ik de snor moeten afscheren om maar iets heel ergs te noemen. Maar niets van dit alles, morgen heb ik gewoon mijn verjaardag en ik zal die dag maar gelaten voorbij laten gaan. Jammer vind ik wel, dat mijn landgenoot D. gisteren belde met de mededeling, dat hij voor het eerst mijn verjaardag moet missen, het speet hem ook ontzettend. Landgenoot D. is een kleurrijk figuur, die altijd vreemde dingen meemaakt en vooral goed op gang komt, als hij een borrel opheeft en zijn favoriete prooidieren om zich heen ziet, “ het onderwijsvolk”. Maar goed, een rustige verjaardag mag ook wel eens. Het is zelfs de vraag of dochter H. en zoon J. vrijdag al komen. Ik ben nu net zo’n oude boer, die, terwijl de wind om de boerderij giert, mistroostig naar de oprijlaan kijkt in de hoop, dat één van zijn kinderen hem ooit op een dag zal bezoeken. Misschien komt wel niemand, dan heb ik een echte Remy-verjaardag. Ja, Doarmer, dat krijg je als je niet aardig bent tegen de mensen en alleen maar met je carrière bezig bent. Dat zou een goed voornemen voor het komende jaar zijn, dat ik wat meer afstand neem van mijn werk en mij wat meer richt op de mensen om mij heen. Maar dat werken zit nu eenmaal in je, dat krijg je er niet zo snel uit en er komen zoveel problemen op ons af, die allemaal nog opgelost moeten worden. Misschien dat ik volgend jaar mijn verjaardag toch maar in de Oekraïne vier.

De fjildslach

Rechtop in de stijgbeugels staande riep hij met luide stem, helderder dan iemand ooit een sterveling had horen roepen:

Stijg op, stijg op, Ruiters van Théoden!
Woeste daden komen; vuur en slachting!
Speer zal trillen, schild versplinteren,
Een zwaard-dag, een rode dag, eer de zon opgaat!
Rijd nu, rijd nu! Rijd nu naar Gondor!

En toen barstte het hele leger van Rohan in zingen uit, en zij zongen terwijl zij doodden, want de vreugde van de strijd had hen aangegrepen

uit: The lord of the rings

Het is altijd nu

Laatst sprak ik zo’n man, je weet wel zo’n man met een “goede” baan, druk,druk, druk, en deze man had het over hypotheken, levensloopregelingen en “eerder stoppen”. Hij weidde uit over allerlei financiële vernuftigheden.Het valt mij wel vaker op, dat de fanatiekste werkers het meest over stoppen praten. Je doet en spaart en bedenkt van alles, jarenlang, zodat je uiteindelijk een paar maanden eerder mag stoppen. Ja,ja, er is heel wat verborgen leed op deze wereld! Nu heb ik zelf heel weinig met hypotheken, levensloopregelingen en uitgebreide verzekeringen. Dit voorbereiden op een rustig einde heeft voor mij iets tragisch. Jaren geleden sprak ik met een jong echtpaar uit het oosten des lands, twintigers, die net een huis gekocht hadden met een slaapkamer beneden. Deze slaapkamer, vertelden ze vol trots , gingen ze eerst inrichten als werkkamer, maar “ later” was de kamer vooral handig omdat je dan geen trap had naar de slaapkamer. Dit was een prachtig voorbeeld van een levensloopregeling wat betreft de indeling van het huis. Goed, je plant je leven, omdat je denkt , dat dit werkt en tegelijkertijd vernietig je het. Leven als voorbereiding op het einde heeft wel iets Egyptisch. Jarenlang ben je bezig met het inrichten van je graftombe, de piramide, het kost handenvol geld en intussen had je al die energie ook kunnen gebruiken om te leven. Happiness ist found along the way, not at the end of the road. Ik moet natuurlijk wel de piramides verdedigen, want ze zijn indrukwekkend en de farao’s lieten natuurlijk de anderen werken, dit in tegenstelling tot de eerder genoemde man.

Oer leafde

Toen zei Almitra: Spreek tot ons over liefde. En hij hief het hoofd en zag de mensen aan en er viel een diepe stilte over hen. En met een grote stem zei hij:
Wanneer de liefde wenkt,volgt haar,
al zijn haar wegen zwaar en steil.
En zo haar vleugelen je omhullen, laat je gaan,
al zou het zwaard, verborgen in haar veren, je verwonden.
En zo zij tot je spreekt, geloof haar,
ook al verstrooit haar stem je dromen,
zoals de noordenwind je tuin verkeren doet in dorre woestenij.

Kahlil Gibran (uit: De profeet)

Het leven is een droom -It libben is in dream

Is ons leven een droom , ervaren wij in onze dromen de werkelijkheid?Maakt het iets uit, voor een krijger in elk geval niet, want die leeft het leven en ook voor de dichter niet ,want die wil slechts beschrijven. Ook al is het leven een droom, het is onze droom.

Is ús libben in dream, ûnderfine wy yn ús dreamen it wurklike. Makket it eat út? Foar in kriger yn elts gefal net, om’t dy it libben libbet en ek foar de dichter net, om’t dy allinnich beskriuwe wol. Ek al is it libben in dream, it is ús dream.

De froulju van Amphissa opnij

Bacchanten, deawurch, nei’t hja har bolbjirken tjirge hawwe, wurde fersoarge troch de froulju fan Amphissa.

Bacchanten, uitgeput, nadat ze uitbundig te keer zijn gegaan, worden verzorgd door de vrouwen van Amphissa.

Drie uitspraken

Het geweten

Het knagen van het geweten is onfatsoenlijk

Dromen

Men droomt helemaal niet of interessant. Men moet ook leren zo te waken- helemaal niet of interessant.

Schuld

Hoewel de scherpzinnigste rechters van de heksen en zelfs de heksen zelf van hun schuld aan hekserij overtuigd waren, was er toch geen schuld aanwezig. Zo is het met alle schuld.

Friedrich Nietzsche

In winterjierdei- Een winterverjaardag

Freed is it safier, dan bin ik jierdei
Faaks leit de wrâld dan sêftkes
Yn in dize fan wifkjend ljocht,
wyt fan froast ,dimmen as moarmer,
dimmen as in ynwyt famke,
langjend nei de gleonens fan har freon,
de maaitiid ,in fier ûnthjit.
Mar it sil wol reine , dy dei.

Vrijdag is het zover, dan ben ik jarig
Misschien ligt de wereld dan zachtjes
in een nevel van aarzelend licht,
wit van vorst, ingetogen als marmer,
ingetogen als een bleek meisje,
verlangend naar de gloed van haar vriend,
het voorjaar, een verre belofte.
Maar het zal wel regenen, die dag

Útrinne

Fanmoarn oardel ûre útrûn. Starich, genietsjend fan it waar, it lânskip. De stivens moat no ienris út de skonken nei de striid fan juster.Ûnderweis seach ik M.Z. , by har moat it draven fier wei komme, mar hja is in lytse trochsetster, dy’t in soad ferneare kin. It is lijen, mar yn ‘ e Vedyske betsjutting fan adhidaivika-kleśa (lijen troch natoer), lêstiger is de adhibhautika- kleśa (lijen troch oare minsken). Hjirmei haw ik dizze wike konfrontearre west en foar my bliuwt dan “it ken josels” in filosofyske falkûle. Measttiids is ús hanneljen is in gearmjuksjen fan ûnnoazelens, eigenleafde en needlot.It hat neffens my neat mei kweadens te krijen , mei “tsjoedens” (ek sa’n wurd, dat ik besykje fan de dea te rêdden). De wrâld giet ûnder, om’t wy it sa goed miene. Alles is emoasje ,dy’t wy efterôf besykje te rasjonalisearjen.

Foartiid

Doe blaasde Bhīsma, de grutte,de kibige stamheit fan’e Kurus , de pake fan de krigers, tige lûd, as brinzge in liuw op syn skulphoarn ta blidens fan Duryodhana.

De Gītā

Ofwachtsje

De sinne skynt! Ik tocht súver, de maaitiid komt yn’t lân, mar it gers is froastich wyt, in bytsje in winterlânskip, sa fan “ op de redens oer “. Dizze middei haw ik in wedstriid, tsien km, de grûn is droech en hurd, it wurdt gjin bodzjen, mar in sierlik gefjocht tsjin de swiertekrêft.Feart ynsté fan krêft. Ik bin al dwaande adrenaline te sammeljen. Aanst in bakje kofje, dan de kar fan de skuon en fansels hokker klean. Ja, minsken, it falt net ta, benammen net as de wedstriid yn it eigen doarp is. Dan stiet d’er in soad yn ‘e kiif.

Tukelteammen

It is net sa, dat yn it libben net regelmjittich warskôgings jown wurde, as d’er swierrichheden driigje . Mar it is as mei it boerd , dat seit” tink derom, hjir hast fallend stiente”. Lju fiele harren dan in bytsje ûnnoflik, fiele machteleazens , feroarje kinne hja ommers neat. Wat besiket sa’n boerd dúdlik te meitsjen? Gea werom, hjir driget de dea, gea fierder, mar net eamelje ast in tsjokke stien op dy krijst. Kin dan jit eamele wurde? Yn in protte gefallen hat men gjin kar, it libben wurdt no ienris libbe. In soad kinne wy net regelje en eink hawwe wy allinnich ferlet fan lok. Ja , hjiroan moast ik hjoed tinke nei twa yngeande petearen.

Dimmen

Laurens Alma-Tadema (1836-1912). Berne yn Dronryp. Ferneamd wurden yn Ingelân, sels sir Lawrence.Hjirboppe in pear wurken. Tsjeppe, mar sleauwe en dimmen froulju, en fansels in protte moarmer.

De tsjukemar

It deistige

Sa begjin jannewaris is ek oerdei it ljocht frjemd, in twiljocht sûnder ein, benammen as it ek reint, sa as hjoed. It hat wol syn eigen moaijens, dat dizige ljocht, dat in ûnsjenbere sinne ûnthjit. Hoe soene wy it fûn hawwe, as op dizze wrâld de sinne mar ien dei yn’t jier skynde. Ik tink dat wy sa’n hiele dei mei de mûle iepen nei boppe stoarden, dan waard der net wurke, gjin iten sean, neat, allinnich sjen en fernuverje en it hiele jier soene wy langje nei dy dei en wat soe der barre as immen krekt dy dei siik ûnder de tekkens lei. Wie dan sa’n jier fergriemd, soe de fertwiveling sa’nien oermanje? Dy dei yn’e finzenis wie dan slimmer as trije jier no. In wûnder bestiet trochdat it selsum is, as immen eltse dei oer it wetter rint, fernuveret gjinien him en hwerom ek, it is neat neffens it baarnende fjûr fan’e sinne.

Eachweid

Nearne is it eachweid sa fier, mar hwer is it weidzjende fé mei wille ensafuorthinne?

Tiisdei

Hjoed wie in nijsgjirriche dei. Ik haw wer in protte opstutsen oer it minslik hâlden en dragen en leauw mar dat bliuwt lêstich. Derom om koart te kriemen in plaatsje. Sa jo hjir ek, sille wy efkes fûstkje ? Kreas dêr op jou holle en fansels ek tsjin de kjeld, mar werom gjin klots ? Soa, wiet wurden? It is wol wat nijmoadrich, de lju lûke tsjintwurdich frjemdsoartich guod oer de holle. Moat kinne.

Moandeitejûn

Jûn wer hurdrûn mei H., J., en R. Mei fjouwer rint it noflik. Oare J. hie skille en ik hearde har begrutlike stimke , hja wie siik. It sil my benije of’t hja oare wike yn Wierden meidwaan kin, dan sil it heve. Ik sels haw moannen as in krebintich mantsje rûn, mar no giet it better. De krêft is werom!

In Frysk begjin

Nuysckje’ ick njuet; jæ leapt uwt-litten.
Duwkje’ ick djiep; jæ klieut ijnn’ topp’.
Freje’ ick fjoerigh; jæ’s beferzen.

Gysbert Japix

Wa kin syn tinzen út ’e tiis helje, dat gearmjoksel, dat himsels tsjinsprekt, lit stean fan in oar. De wrâld bliuwt nuver en dertroch ek boartlik.