De ein

HET EINDE

It hea

Het absurde

Het absurde verschaft mij op dit punt duidelijkheid: er is geen morgen. Voortaan is dit de reden waarom ik werkelijk vrij ben.

Maar wat betekent het leven van een mens in een dergelijke wereld? Voorlopig wil het niets anders zeggen dat de toekomst hem onverschillig laat en dat hij ieder moment van zijn bestaan hartstochtelijk beleeft.

Enerzijds leert het absurde immers dat alle ervaringen om het even zijn en anderzijds worden wij erdoor aangezet een zo groot mogelijke hoeveelheid ervaringen op te doen.

Zich onophoudelijk bewust te zijn dat hij leeft in een heden dat zich voortdurend voortzet, dat is het ideaal van de absurde mens.

Uit het absurde trek ik dus drie consequenties:
Mijn revolte, mijn vrijheid en mijn hartstocht

Albert Camus

Een dagje Holland

Vandaag ben ik in Haarlem geweest, het sneeuwde en dan heeft een stad met oude huizen en kerken wel iets en ook al zie je de zee niet, toch heb ik het idee, dat je de nabijheid voelt. Ik mis dat wel eens in het dorp W. in het hooggelegen oosten des lands. Dochter H. woont er uitstekend, leuk appartement, uitzicht op een park, dichtbij het centrum . Onderweg zag ik overal posters met Novib-geiten, toch vreemd, dat de geit momenteel zo in is. Het is nu avond en ik lees in “ Die fröhliche Wissenschaft “ van Nietzsche en zelfs daarin staat “ Das Lied eines theokritischen Ziegenhirten”. Zou er dan toch toeval bestaan, alhoewel onze Friedrich zegt , dat overwinnaars nooit in toeval geloven. Gelooft hij nu niet in het toeval of niet in overwinnaars, ik zal dat stuk toch eens beter lezen.

Twadde Krystdei

Vanochtend anderhalf uur gerend met H., J. en J. , het zonnetje scheen, het tempo was goed, kortom het was zeer aangenaam. Thuis heb ik de laatste “drukke” dag, want vandaag vindt de uittocht plaats. Het “volk” vervolgt zijn bezigheden . Het was leuk ze weer eens allemaal gezien en gesproken te hebben. Dochter N. had een paar grappige verhalen over haar tijd in het verre Amerika. N. blijft de levensgenieter, die ook werkelijk niets wil missen. Dochter H. , het carrièrevrouwtje, verhuist morgen en heeft het daar druk mee. Zoon J. vertrekt in februari voor een semester naar Finland en denkt na over aio-plannen. Zoon H. haalt zijn tentamens op de voor hem kenmerkende manier. Zo spelen ze allemaal het grote spel, maar elk wel op zijn eigen wijze. Af en toe probeer ik het gemeenschappelijke te vinden, is er een soort “familiestrategie”? En soms denk ik dat te zien en soms ook weer niet. Hja hawwe yn elts gefal in protte wille.

Utsjoch

Andersoortig toerisme

Krystdei

Jow ûz , is ‘t ûz sillich,
Jow ûz lânnen, alle saun,
Njue ta fré ljeafd’willich,
Jow ûz iendracht, lân oan lân,
Jow se as sein’ fen Jon myld hân,
Fré ‘s op ierde ‘t wirdste pân.


Gysbert Japicx

Krystwinsk

In noflike kryst tawinske troch ús allegearre

Een gezellige kerst toegewenst door ons allemaal

In hûn

In oarsoartich hûntsje

Krystjûn

Noflik mei sa'n fjoerkoer tsjin de kjeld en mei sa'n griene beam ,dy't strielet fan ljocht.

Ferdivedaasje

Andersoortigen in uitgelaten stemming nemen het ervan op het Balloer Veld. Let op de "Staartige", deze heeft tas met spulletjes naast zich en houdt het flesje met beide handen vast.

In tsjuster gepiel

Hjoed wie in tsjustere dei mei in protte gepiel. Fan moarn ôf komme de bern oan. Moarn de soannen J. en H., oaremoarn de famkes H.en N. Allegearre fansels mei freon(dinne)Ik bin nijsgjirrich, wat hja sizze, at hja ús krystbeam sjoche. Keunst , of’t dat harren noasket? Njonken de beam stiet in baarnende fjoerkoer , ek keunst. Hawwe wy yn elts gefal petearstof.

De riviertocht

Er staat een harde wind en de golven slaan over het vlot heen, terwijl we hier over de Wolga varen. Ook bij de andere vlotten is dit het geval. Alles is nat en de dekens, die we van de huisvrouwen hebben gekregen blijken kwalitatief niet al te best te zijn, ze houden het vocht in elk geval niet tegen.Het verhaal gaat, dat de pastoor de ingezamelde dekens voor eigen winst verkocht heeft en ons met rommel heeft opgescheept en waar blijven de oliepakken en de matrozenmutsen, die ze ons beloofd hebben? Het meest heb ik nog medelijden met de geiten, hun vacht is werkelijk doorweekt en het is net alsof ze mij allemaal met een licht verwijtende blik aankijken. Ik had dit ook niet verwacht, ik dacht na de kou van de Oeral hebben we het ergste gehad, maar deze nattigheid is veel erger. De rivier is hier zo breed, dat we nauwelijks de oevers kunnen zien, bovendien is de stroomsnelheid ontzettend groot, als hier een herder of een geit over boord valt, dan zijn we die definitief kwijt. De geiten hebben ook weinig ruimte op de vlotten, want om een voor mij onduidelijke reden vervoeren we ook nog honderden kisten met knoflook, gemberpoeder, peper en vaten met ketjap. Waar dat nu weer goed voor is? Wij krijgen het in elk geval niet bij ons eten, dat zijn nog steeds bruine bonen met af en toe een ananas.

De geitenherder

De keukenprinses

Ik ben de hele middag wat aan te kokkerellen geweest, want Berend wil ineens alleen nog maar geitenvlees bij de aardappelen. Ik dacht eerst, daar begin ik niet aan, maar Priscilla, die van de hoe-ga-ik-om-met-mijn-man-cursus , zei tegen mij “Dat moet je wel doen, maar dan moet jij ook eisen aan hem stellen”. Dus ik zei tegen Berend” ok, Berend ie kriegt het, moar dan döt ie het matrozenpak aan”. En nu zit hij daar in zijn matrozenpak aan tafel op het geitenvlees te wachten. Ik heb er wel veel siepels bijgedaan, want ketjap en knoflook dat is niks voor Berend. Ik zet nu snel het eten op tafel, want Berend krijgt koude benen, maar ja, bij een echt matrozenpak hoort nu eenmaal een korte broek.

Pamela Z.

Recept

Omdat de geiten nu toch dichterbij komen, hier al vast een recept voor de smulpapen onder ons. U zult nog heel even geduld moeten hebben, maar voorpret is ook belangrijk.
Het recept is persoonlijk uitgezocht door I., it tsjeppe famke mei eachen ,dy’t tsjoene as de Tsjûkemar op in simmerjûn en hier giel as it nôt op it fjild......... Maar goed ik dwaal af.

Saté van geitenvlees
Ingrediënten:
500 gr mals geitenvlees
4 teentjes knoflook
1 tl gemberpoeder
1 tl versgemalen peper
4 el olie
Bereiding:
Knijp de knoflook uit in de olie
Voeg het gemberpoeder en de peper toe en roer alles goed door elkaar
Snijd het geitevlees in niet te kleine dobbelstenen
Leg het vlees in het olie/kruidenmengsel en schep het goed om
Laat het ongeveer een uur marineren
rijg het vlees aan stokjes en rooster deze
Bestrijk het vlees tijdens het roosteren een paar keer met de marinade
Geef bij deze saté een ketjapsaus

Laatste nieuws

Ekatrinenburg:

Vanochtend is bekend geworden dat de kudde berggeiten onderweg naar Groningen eindelijk de Oeral is overgestoken. De tocht zal per houtvlot over de grote Russische rivieren voortgezet worden. In de plaats Badilovsk worden de geiten op grote houtvlotten geladen. De geitenherders zullen de besturing van de vlotten op zich nemen. Ook zullen zij tijdens deze lange riviertocht voortdurend weemoedige liederen zingen.

H. :

Mededeling voor de huisvrouwen :

Dekens zijn niet meer nodig, maar waterdichte oliepakken en vrolijke matrozenmutsen des te meer.

Het kerstpakket inhoudelijk gezien

Een dezer dagen kwam een parochiaan bij mij en zei “ Meneer pastoor, welk kerstpakket vindt u nu inhoudelijk verantwoord, omdat je tegenwoordig overstroomd wordt met de meest vreemdsoortige kerstpakketten en voordat je er erg in hebt, zit op je op het verkeerde pad, zoals mijn vriendin Patricia B. onlangs nog overkomen is, toen zij haar kerstpakket uitpakte en er een rood-zwart lingeriesetje in bleek te zitten en zij dacht, dat het verplicht was deze dan vervolgens ook op het werk te dragen”. Ik antwoordde “Rustig, rustig, goede vrouw, zo snel is men nu ook weer niet zondig, er is niks mis met zo’n setje, mits men er op een goede manier mee omgaat. Bovendien zijn de regels van de kerk wat betreft kerstpakketten helemaal niet eensluidend. De kerkvader Constantinus (320-419) is bijvoorbeeld heel afwijzend, volgens hem is een kerstpakket niet christelijk en zelfs zondig, omdat het de ziel zou blootstellen aan de verlokkingen van de materie.Op het concilie van Aalsmeer uit het jaar 1243 heeft men echter besloten om het kerstpakket, uiteraard onder bepaalde voorwaarden, toe te staan, waarbij wel een opsomming is gemaakt van producten, die er beslist niet in mogen voorkomen, bijvoorbeeld een zelf-opblazend luchtbed, maar dat spreekt voor zich. Tegenwoordig mag veel, hoewel er natuurlijk nog altijd grenzen zijn, een domino-neerzetmachine is zo’n geval, dit apparaat veroorzaakt luiheid en we weten allemaal waar luiheid toe leidt. Het lingeriesetje van uw vriendin is in principe geen enkel probleem, aangezien het dragen van dit setje toch vooral bedoeld is voor de medemens, het is “ een je open stellen” voor de ander, en daar gaat het uiteindelijk om, vooral in deze donkere dagen voor de kerst. Ik zelf zou zeggen een pot bruine bonen, een blik ananas en zo’n setje lijkt mij de juiste inhoud van een goed katholiek kerstpakket”. Nadat de parochiaan vervolgens met deze boodschap naar huis was gegaan dacht ik, het is toch een voorrecht mensen in deze woelige, onoverzichtelijke tijd de juiste weg te mogen wijzen.

Pastoor te H.

Brief aan I.

********* I.

Jij ********** ********* hemel ********** ook ********** ************* , omdat *************** ************** en *********** *********** maar goed ik dwaal af ********** *********** jij *********** ********** de zee ******** **** desondanks ********** daarom I. ********** een traan ********** ****** ******** ********* ******* beslist ********* ********* ******** maar goed ik dwaal af ******* ****** blauwe ******* ********* ******* nooit ********* *********

************ **********

Impressie uit de Oeral

Foto 1: Geitenherdershond in sneeuw

Foto 2: Russisch meisje met typisch Russische broek

Foto 3: Berggeit rust even uit

Het geitenherderskerstpakket

Gisteren werd ons geitenherders meegedeeld, dat wij ons moesten verzamelen, want wij zouden een kerstpakket krijgen. En dat was ook zo, maar eerst stonden we daar urenlang te wachten in de ijzige kou en zelfs de roze borstrok kon mij niet meer warm krijgen en toen eindelijk verscheen er in de verte een arreslee, getrokken door twee sierlijke zwarte paarden. Met een enorme snelheid kwam de arreslee dichterbij en toen zagen we ook, wie erin zaten, een man en ************ vrouw met een hermelijnen mantel, de vrouw wierp de kerstpakketten in onze richting en ik kon die van mij nog juist vangen, maar de herder naast mij had pech, want die kreeg het loodzware pakket tegen zijn hoofd, zodat hij bewusteloos in de sneeuw viel. De arreslee met die meneer en die********** mevrouw was al weer bijna uit zicht. Met mijn verkleumde handen maakte ik het kerstpakket open en het eerste wat ik eruit haalde was een automatische domino-neerzetmachine, altijd handig, vervolgens een pot bruine bonen en een blik ananas. De bruine bonen heb ik gisteravond gegeten en ik moet zeggen met een ananas erbij is het goed te doen. Met mijn collega gaat het inmiddels ook weer wat beter, alleen ik ben bang, dat zijn domino-neerzetmachine de botsing niet overleefd heeft. Toch jammer, zo’n hebbeding geeft je leven wel wat kleur. Zouden die meneer en die *********** mevrouw weer eens op bezoek komen, ze leken mij heel aardig, want ze voelden zich niet te goed om ons persoonlijk de kerstpakketten te komen brengen en waar vind je dat nog vandaag de dag .

De geitenherder


Mededeling:
Vanaf vandaag wordt elk artikel voor publicatie eerst doorgelezen en gecontroleerd door de cursiste vrouwenstudies . Als zij bepaalde passages schrapt, dan leest u de volgende tekens: *********

Het bezoek

Gisteren zijn I. en ik even op bezoek geweest in de Oeral bij de geitenherders. Het doel was tweeledig, wij waren benieuwd naar de voortgang van de tocht en bovendien wilden wij persoonlijk de kerstpakketten aan de geitenherders uitdelen. In een arreslee, getrokken door twee Friese paarden, hebben wij de kudde geïnspecteerd. I. zag er betoverend uit. Ze droeg een lichtblauw petje, dat als een kroontje op haar goudgele haren zat. Verder droeg ze een witte hermelijnen mantel met een bontkraagje en boven dat bontkraagje waren daar die twee prachtige blauwe kristallen……. Maar goed, ik dwaal af. De geiten waren kranig en in een goede conditie, de eenvoudige geitenherders hadden het weliswaar koud, maar toch lachten ze en waren ze zeer dankbaar, toen I. de kerstpakketten naar hen toe wierp, terwijl we met een razende vaart in de arreslee langs de kudde snelden. Na afloop dronken we nog een glas wijn in zo’n typische Russische datscha , ik gooide nog een blok hout op het vuur en I. zei tegen mij, dat ze een warm bad nam, omdat het toch wel frisjes was geweest op die arreslee ondanks de hermelijnen mantel. En toen ze even later in het bad stapte, had ik het idee, dat Aphrodite de warmte van Griekenland verlaten had om een nieuw leven in de besneeuwde Oeral te beginnen.

Kerstpakket

Vandaag kwam mijn man Berend weer thuis met zijn kerstpakket . Nou wat daar wel niet allemaal inzat , een flesje roosvice, een blik ananas, crackers, eau de cologne en een droge worst. Ik zei tegen Berend “Berend, wat hebt wi het toch good, ie kriegt van mi vanaovond een ananas over de brune boon’n “ . Voor mij is zo’n kerstpakket altijd een hoogtepunt in het jaar en als de inhoud zo rijkelijk is als deze keer, dan doet mij dat wel wat. Berend is anders, het is net, alsof het hem niet interesseert. Hij werkt in een aardappelfabriek en ik weet, dat de kerstpakketten al week in het kantoortje van de afdelingschef staan, maar Berend kijkt er niet naar om. Ik zeg altijd tegen hem “ Berend, jong, goa der nou eev’n henne, probeer ut te söken, wat der noe weer in zit”. “ Ik zee het wa” , zegt er dan. Op zo’n moment kan ik hem wel aanvliegen, maar mijn vriendin Priscilla zegt, dat die van haar precies zo is. Priscilla begrijpt de mannen beter dan ik. Dat was niet altijd zo, maar ze is op de cursus geweest “Hoe ga ik om met mijn man, of hoe ik dresseer ik die raadselachtige zapper daar op de bank? “Sinds die tijd zegt ze allemaal verstandige dingen over mannen. “ Hij is natuurlijk net zo nieuwsgierig en gespannen als jij” zei ze “ maar hij probeert stoer over te komen, je moet hem gewoon in zijn waarde laten”. Nou kan ik mij bij Berend van alles voorstellen, maar dat die siepeleter met last van gasvorming stoer is….. Maar goed, ik heb niet op die cursus gezeten, dus ik laat het maar zo, maar het blijft wel aan je vreten. Het gaat per slot van rekening om het kerstpakket.

Pamela Z. te B.

De tijd

Heel lang geleden, toen de wereld nog jong was, kende ik in mijn studententijd te G. een jongen, die je op zijn zachtst gezegd, apart zou kunnen noemen. Een van zijn eigenaardigheden was, dat hij er eigenlijk niet tegen kon, dat er ook maar iets in zijn kamer verplaatst werd. Daarnaast had hij ook andere vreemde gewoonten, hij had een steeds een notitieboekje bij zich, waarin hij werkelijk alles opschreef, hij droeg altijd dezelfde kleren, hij rookte niet, hij dronk geen alcohol en ook wat vrouwen betreft, was hij een geboren monnik. Maar vooral zijn weerzin tegen het verplaatsen van iets, vond ik fascinerend. Omdat ik in die tijd in het bestuur van een vereniging zat en hij de administratie van het verenigingsblad deed, moest ik wel eens bij hem op bezoek en dan verschoof ik voortdurend iets, bijv. een vaas, en het duurde niet lang of hij schoof het voorwerp weer terug. Ik heb mij vaak afgevraagd wat hij daarmee wilde bereiken en mijn theorie was, dat hij plannen had om de tijd stil te zetten, want als er helemaal niets verandert, dan is er ook geen tijd meer. Later ben ik in die theorie bevestigd, want diezelfde persoon is wel meer dan vijfentwintig jaar lid van die studentenvereniging gebleven. Dat het hem niet gelukt is, dat is niet zijn schuld, hij heeft gewoon te weinig medewerking gehad. Ik moet ook eerlijk toegeven, dat ik in die tijd de “ grootsheid” van zijn onderneming niet zag, maar als we met zijn allen elke verandering, hoe klein dan ook, hadden tegengehouden, ik zeg niet, dat we de tijd gestopt hadden, maar zeker afgeremd.

De voorstelling

“De wereld is mijn voorstelling”- dat is een waarheid die met betrekking tot elk levend en kennend wezen geldigheid heeft, hoewel alleen de mens zich er een bewustzijn van kan vormen in de abstracte reflectie; en doet hij dit ook werkelijk, dan heeft de filosofische bezinning bij hem haar intrede gedaan. Hij ziet dan met helderheid en stelligheid in dat hij noch de zon kent noch de aarde, maar altijd enkel een oog dat “zon” ziet, een hand die “aarde” voelt. Hij begrijpt dan dat de wereld, die hem omgeeft er alleen als voorstelling is, dat wil zeggen: er alleen is met betrekking tot iets anders, iets dat voorstelt en dat hij zelf is…….Deze waarheid is van een onverbiddelijke ernst en moet een ieder zo al niet vreeswekkend, dan toch in elk geval verontrustend in de oren klinken, namelijk, dat hij ook net zo goed zeggen kan en zelfs zeggen moet: “ De wereld is mijn wil”

Arthur Schopenhauer: Die Welt als Wille und Vorstellung

De droom van een geitenherder

Hier zit ik nu met in mijn handen een roze borstrok, af en toe snuif ik de geur op en dat geeft mij wat warmte. Het lijkt alsof er geen eind komt aan dit Oeral-gebergte met zijn sneeuw en kou. Vannacht had ik, in mijn deken gewikkeld, een droom.Ik was ver weg te H. en er was licht en het was warm en er was een huisvrouw. En die huisvrouw was bezig aardappelen te schillen, terwijl ik de krant las. Het was zo idyllisch, dat ik een traan in mijn ogen kreeg. De huisvrouw onderbrak even het schillen, spoelde haar handen af onder de kraan en zei tegen mij “ Schat wil je nog een kopje koffie?” . Natuurlijk wilde ik dat en zij kwam bij mij met de koffie en gaf mij een kus. Op dat moment werd ik wakker en het bleek één van de berggeiten te zijn, die mijn gezicht likte. Zal er ooit een einde komen aan deze tocht, zal ooit het eeuwig groene Groningen bereikt worden, zal ik ooit de huisvrouw in mijn armen kunnen sluiten?

De geitenherder

Groepsfoto

Groep Andersoortigen, gefotografeerd in hun woning. Let op de tas van de zeldzame met staart, daaraan hangen de verzamelde hebbedingetjes. Het is heel moeilijk zo'n "staartige" te fotograferen, ze zijn niet alleen zeldzaam, maar ook erg schrikachtig, bij elk onbekend geluid hebben ze de neiging snel weg te rennen.

Feest

Er is weer één jarig, hoera, hoera, dat kun je wel zien, dat is I.

I., hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag mede namens

Berend en Pamela Z. te B
De huisvrouw te H.
De pastoor te H.
De pastoor te B.
De geitenherder
De berggeiten
De kerstengelen
De niet praktiserende katholiek
Doarmer
En alle Andersoortigen

Rectificatie

Gisteren had ik bezigheden buiten de regio en een goede vriend van mij, die pastoor te H. is, heeft tijdelijk de redactie overgenomen. Nu was het de bedoeling een artikel over het aanplanten van andere soorten te publiceren, maar mijn vriend heeft een nogal grote fantasie en af en toe slaat deze echt op hol. Het eigenaardige is, dat hij ook altijd in een bepaalde richting denkt, dit zal wel met zijn beroep samenhangen. Maar om een lang verhaal kort te maken, u hoeft echt niet ongerust te zijn. Persoonlijk sta ik er garant voor, dat deze weblog zijn hoog zedelijk niveau handhaaft. Dat verwacht men van ons en daar kan men op rekenen. Het artikel over het aanplanten van andere soorten komt helaas te vervallen, omdat mijn vriend dit gisteren heeft meegenomen om het thuis nog even op zijn gemak te bekijken en toen hij daar de werkelijke inhoud zag, had hij het even niet meer en heeft hij alles verscheurd. Wij hebben dit probleem ondertussen uitgepraat, zand erover, er zijn nog genoeg andere onderwerpen. Om het toch een beetje goed te maken krijgt u vandaag een liefdesgedicht van een Friese dichter uit het jaar 1668:

Help ljeafste’ ,ô litste my ijn docken quea,
paetke my swiete tuwt
paetke my swiete tuwt
paetke my swiete tuwt
æf ick bin dea.

In dit gedicht smeekt hij tot drie keer toe (tevergeefs) om een zoete kus van zijn geliefde omdat hij anders denkt te sterven. Het is wel niet het aanplanten van andere soorten, maar misschien kunt u hier ook iets mee in deze donkere dagen voor de kerst.

Waarschuwing

Morgen verschijnt op deze weblog een artikel over de voortplanting van Andersoortigen met daarbij nog nooit eerder vertoonde foto’s . Alle personen beneden de achttien en alle katholieken wordt verzocht morgen niet te kijken. Doet de laatste groep dit toch dan is de boetedoening een bedevaart blootsvoets van Millingen naar Groesbeek.

De pastoor te H.

Waarom

Ui t de rubriek “ Waarom en wij geven u het antwoord” de volgende ingezonden brief.

Een zekere Berend Z. uit B. schrijft:
Waarom hebben alle Andersoortigen een slurf, maar slechts een enkeling een staart?
Antwoord:
De verklaring van de slurf is eenvoudig. Het is gewoon een snuffelorgaan, Andersoortigen zijn nieuwsgierig, ze steken hun neus overal in en door een evolutionair proces heeft zich zo in de loop van miljoenen jaren een slurf ontwikkeld. De staart, die, zoals u terecht opmerkt, slechts bij een enkeling voorkomt, is minder gemakkelijk te verklaren.Hierover bestaan verschillende theorieën. Sommige onderzoekers denken, dat het een extra grijporgaan is, handig bij het verzamelen van bijvoorbeeld takjes. Andere zijn echter van mening, dat het waarschijnlijk met het paringsgedrag van Andersoortigen samenhangt. Ze schijnen het zwaaien met zo’n staart heel aantrekkelijk te vinden. Een derde theorie is, dat het hier om een primitievere soort gaat, waarbij de staart nog niet “evolutionair” verdwenen is.

Vluchtbeschrijving

Het is wel mistig vannacht en wij vliegen al twee uur ononderbroken. Is dat daar beneden nu Hengelo of Almelo? Verdorie, waarom hebben wij engelen niet zo’n modern navigatiesysteem? Wat was de opdracht ook al weer? Ga naar I. en masseer haar rugpijn weg. Ja, dat is gemakkelijk gezegd, maar hoe vind je bij dit weer de juiste locatie. Oh, de formatieleider geeft een teken. Daar moeten we landen. Gelukkig, ik kreeg er al wat genoeg van. Ik ben benieuwd, hoe ze eruitziet , ik hoop, dat ze blauwe ogen heeft. Het slaapkamerraam staat iets open, we kunnen zo naar binnen. Het is hier wel donker in de slaapkamer, maar laat ik wat opschieten, de anderen zijn al begonnen met de massage. Is dit I. wel? Uit de verhalen, die ik gehoord heb, moet het een wonderschone vrouw zijn met ogen, die iedereen hypnotiseren, zowel mens als engel…. Maar goed ik dwaal af . Wat is dit nu, de vrouw wordt wakker en grijpt een bezem, waarmee ze ons wil wegjagen. Dit is I. helemaal niet, wij zijn op het verkeerde adres! Nu herken ik haar ook. Het is die huisvrouw uit H. , die dekens en borstrokken inzamelt voor geitenherders. Snel, wij moeten hier weg. Die arme I., hoe moet dat nu met haar rugpijn?

In petearke

Als ik een gevangene van mijn leven was, zou ik het niet hebben opgemerkt.Maar ik heb mijn hoge verheven roeping van getuige vervuld, en deze werkelijkheid, die even vluchtig als schoon was, blijft nu voor altijd behouden. Wij zullen allen een onsterfelijke herinnering aan uw verzinken in het duister bewaren. Homerus zegt dat de helden slechts strijden en sterven om de zangers aanleiding te geven hen te bezingen. Zo zou ik naar mijn zienswijze willen zeggen dat u bestaat omdat ik daarvan getuigenis geef.

Zoals men is, bemint men. Alle andere handelingen en veschijningsvormen kunnen ons omtrent zijn karakter misleiden, maar zijn manier van liefhebben zal ons het zo zorgvuldig verborgen geheim van zijn wezen openbaren.

Uit: Bespiegelen over leven en liefde (José Ortega Y Gasset)

Zondagochtendoverdenking van pastoor te H.

Vandaag gaan mijn gedachten uit naar de Andersoortigen. Ieder van ons, vooral diegenen, die langs het Pieterpad wonen, kent ze. Meestal zien we ze in groepen voorbijlopen, zwijgend en af en toe zien we er één met een staart, drukker en als die voorbij is, missen we vaak iets uit de tuin, een steentje, een takje, een hebbedingetje. Maar kennen we ze werkelijk? Hebben we ons ooit echt voor hen opengesteld, zijn wij ooit naar hen toegegaan en gezegd “ hier ben ik en ik ben er ook voor jou”. Dit je richten op de ander, ook al heeft die een slurf, is voor mij het essentiële, en niet alleen in deze donkere dagen voor de kerst. In een wereld, waarin het koude marktdenken overheerst, moet juist dit bruggenbouwen naar de ander ons antwoord zijn. Hebben we allemaal wel niet eens het gevoel, dat achter die slurven zich iemand bevindt, die op ons wacht en roept “ kom maar zoals je bent, je hoeft niet bang te zijn”. Denk hier maar eens over na, als u ze weer voorbij ziet lopen.

I. en de engel

En de kerstengel sprak tot I:

I. met je mysterieuze blauwe ogen, die zijn als de voorjaarshemel op een ochtend in mei……Maar goed ik dwaal af. Vannacht als je slaapt, zullen engelen met hun vleugels zachtjes je rug masseren, zodat morgen alle pijn verdwenen is.

Nieuws

Voor de tweede keer binnen een week is er grote opschudding in het Groningse plaatsje B. Waren het eerst de huilende mariabeeldjes, nu zijn het grote groepen andersoortigen , die door de straten van het dorp zwerven. De bewoners van B. zijn radeloos en hebben geen idee, waaraan zij dit nu weer aan te danken hebben. De andersoortigen fotograferen alles, loeren bij mensen naar binnen en één van die wezens, een zeldzame met een staart, verzamelt zelfs steentjes en takjes uit de tuinen. Huisvrouw Pamela Z., intussen landelijk bekend, zij krijgt veel aanvragen binnen voor recepten met siepels, verklaarde het volgende “ ik had der één bi mi op de keukentafel zitt’n en ik zei tegen Berend, verdorie, Berend , joag mi dat wezen even weg, moar ie kent Berend, doo’k mörgen wa, zegt ie. Dus ik noa meneer pastoor en soamen met meneer pastoor hebt wi het wezen deroetkrigen, moar dat hebt mi wa een zak met siepels kost. Die lui schient der gek op te weez’n. “. De pastoor van B. was nog niet in staat om commentaar te leveren, zo geëmotioneerd is hij door alle gebeurtenissen.

Werkoverleg

Groep andersoortigen, waaronder een zeldzame met staart, houdt werkoverleg.

De twijfels van een geitenherder

Het is koud en zelfs de wollen deken helpt niet meer. De laatste dagen denk ik vaak aan mijn geboorteland K. Waarom ben ik eigenlijk weggegaan en heb ik mijn vrouw en kinderen daar achtergelaten? Hier is niets behalve die allesdoordringende kou. De andere herders zeggen , dat het voorbij de Oeral warmer is, maar het zijn verhalen. Ik moet het nog zien , niemand van ons is daar ooit geweest. En dat eeuwig groene land , waar ze het voortdurend over hebben, Groningen, bestaat dat eigenlijk wel? Allemaal vragen en elke dag, dat we ons verder van het geboorteland verwijderen, nemen mijn twijfels toe. Aan de geiten ligt het niet, die houden zich kranig, vastberaden stappen ze voort. Misschien moet ik maar op hun instinct vertrouwen en komt het straks allemaal goed. Erger nog dan de kou is de monotonie van mijn bestaan, kou, sneeuw en geiten. Ik heb dan wel een deken, maar liever had ik zo’n huisvrouw gehad, die ze verzameld heeft. Zou die pastoor dat niet kunnen regelen? Eigenlijk zijn de geiten veel gelukkiger, zij weten nog niet, dat ze als jasjes zullen eindigen. Ik vraag me af, wat er van mij terecht komt, als ze me niet meer nodig hebben. Je hoort de meest verschrikkelijke verhalen over afgedankte geitenherders, ik wacht wel af, als ze me maar niet in het onderwijs laten werken. Het lijkt mij vreselijk op mijn oude dag als kano gebruikt te worden. Ik zal proberen nog een beetje te slapen, morgen is het weer vroeg dag, alhoewel het begint nu wel heel erg te sneeuwen.

Toeval?

Thi fifta wend istet: hwersa hir is en vrredere and hi wrreth lond and liude and hi fart inur Saxenna merka and hi uthalath thene haga helm and thene rada skeld and thene sareda riddere and hi binna Fresena merkum man sleith and burga barnd, sa ach ma [hine] north inna thet hef [to ferane] and theron te sansane and ne thor ma vmbe sin feret nanne fia biada.

Jefter hwa wrpen iefta treden werth inna grope, thet him her and halsdec alra skernigest se, sa is thiu bote achtendehalf skilling.

Thi midlista, hwane sa me mith iera iefta mith mese swangt, tritich ensa.

Thi hagheste suarta sueng, hwane sa ma mith hete sothe iefta mith eta pipermose swang, sogin skillingar.

Thet istiu tiande kest, thet Fresa ne thuruen nenne herefert firer fara tha aster to there Wisere and westere tho Fli, thruch thet hia hira lond behelde witha wilda heue and withene hethena here.

Bovenstaande Oudfriese citaten geven een mooi beeld van het Friese leven in de Middeleeuwen. Ze hadden blijkbaar problemen met hun buren, de Saksen, hulp aan deze lieden betekende zonder uitzondering doodstraf door verdrinking (citaat 1) en ook hielden ze er beslist niet van, dat je ze smerig maakte, je kreeg dan een geldboete (citaat 2,3 en 4). Het laatste citaat zegt ook veel, vechten vonden ze prima, maar ze wilden het wel overzichtelijk houden, graag alleen tussen Weser en Fli, want ze moesten altijd de dreiging van de zee ( “ it wylde hef” )in de gaten houden.Volgens mij heeft dat laatste ons gered, want had dat ons niet tegengehouden, dan hadden we vast een imperium opgebouwd en daar word je pas goed smerig van.

Kosmische rimpeling

Gisteravond was er complete verwarring in de hardloopgroep, de groep liep al, terwijl andere J. nog stond te wachten op H. Oorzaak: er was een kosmische regel overtreden en dan krijg je chaos. Niets is, wat het lijkt, niets is zeker en alles verandert, maar tussen al deze onzekerheden is er één ding, waaraan hardlopers een houvast hebben, een uitgeworpen reddingsboei in de kolkende oceaan en dat is: de groep vertrekt om 19.00 uur bij de brug. Sneeuwstormen, tsunami's, problemen van welke aard dan ook, bombardementen ,een kind met een slechte CITO-score, noem maar op, om zeven uur staat daar een groep en die groep wacht op jou en sluit jou als een warme deken om een geitenherder in . En als een oeroud ritueel zet die groep zich precies om zeven uur in beweging en dan wacht die groep niet meer op jou. Als je om één minuut over zeven bij de brug(heel symbolisch! ), verschijnt, dan is er niets meer, je wordt geconfronteerd met de totale leegte. Verlaten sta je daar, je kijkt omhoog naar de sterren, maar het heelal zwijgt. De existentiële angst, die dan ontstaat, moet vreselijk zijn. Ik heb mensen gekend, die daarna jaren in therapie zijn geweest, zonder dat het hielp. Waarom doet iemand dit zichzelf aan? J. opperde , dat het door “ware liefde “kwam en waarschijnlijk is dit ook zo, anders kan ik het me niet voorstellen.

Een dochter en een schilderij

Dochter N. belde uit het verre Amerika en weer moest ik ontzettend lachen. Een “ stout” Europeaantje tussen die “ brave” Amerikanen. Dat kan niet goed gaan, dat geeft aanleiding tot allerlei misverstanden.
Maar goed. Mijn favoriete schilderij, gewoon omdat het apart is: De vrouwen van Amphissa , geschilderd door Alma Tadema, een 19de eeuwse schilder, hij schildert vaak klassieke thema’s, a.h.w. stillevens met mensen erin. Heel veel marmer en de "traagheid" , die de afgebeelde personen uitstralen is zo ontzettend elegant.

Interview

Herder met deken

Interview (Bafloer Nieuwsblad)met een Kirgizische geitenhoeder, ergens onderweg in de Oeral met een kudde berggeiten.
I: Hoe gaat het?
K.G: Ik mag niet klagen.
I: Van wie niet?
K.G. : Van de chef.
I: Maar het blijft tussen ons. Wat is nou het moeilijkst hier?
K.G: De kou en die metershoge sneeuw. In het begin was het helemaal niks, maar de laatste tijd
krijgen we vanuit Nederland wollen dekens toegestuurd en dat helpt wel een beetje.
I: Wollen dekens uit Nederland???
K.G: Ja, het schijnt ,dat een pastoor uit H. met die actie gestart is. Hij heeft de huisvrouwen aldaar opgeroepen wollen dekens voor ons te verzamelen, hij zegent ze dan en elke week komt hier een vrachtwagen vol aan.
I: Die huisvrouwen toch! Op de een of andere manier weten ze hun leven toch weer een zin te geven. En hoe gaat het met geiten?
K.G. : Kranig, zeer kranig. De mensen, die ze gekocht hebben, die weten wat ze doen, er valt veel geld mee te verdienen. Het is gewoon een genot om naar de beestjes te kijken.
I: Dat laatste zal ik maar niet publiceren, ik werk voor een katholiek blad , maar nog een belangrijke vraag, die veel mensen bezig houdt. Wanneer denken jullie in Groningen aan te komen?
K.G: Dat is moeilijk te zeggen, het hangt van het weer af, we moeten de Wolga nog over, maar hoe dan ook, wij komen, daar kan men op rekenen, want ik laat de kans beslist niet voorbij gaan om de huisvrouwen persoonlijk te bedanken voor al die warmte.

Wetenswaardigheden

Je hebt veel boeken met nutteloze kennis en af en toe heb je er één, waar je wat mee kunt. Zo’n boek heb ik. Het geeft antwoord op vragen als “ Waarom steken koeien hun tong vaak uit naar hun neusgaten?” Heel veel mensen denken, omdat ze willen laten zien, dat ze dat kunnen, maar dat is niet zo. Het boek geeft keurig het antwoord. Werkelijk een wereld gaat voor je open.Ik noem maar, “Waarom drinken huisdieren als muizen, hamsters en cavia’s hun water uit flesjes en niet gewoon van een schoteltje of bordje?” en “Waarom houden honden hun kop schuin, als je tegen ze praat?”. Dat wil je toch weten. Ook interessant is de volgende vraag “ Waarom gaan vrouwen zo vaak samen naar het toilet en waarom blijven ze daar zo lang?”. Als ik zo’n boek lees, dan realiseer ik me altijd, dat ik eigenlijk ontzettend weinig weet en waarschijnlijk komt dat door het onderwijssysteem uit mijn jeugd, maar daarover later eens.

Nieuws

Groningen:

In Baflo heeft zich een tiental opgewonden huisvrouwen bij de plaatselijke pastoor gemeld, omdat hun Mariabeeldjes spontaan begonnen te huilen. Een van de huisvrouwen , een zekere Pamela Z., legde de volgende verklaring af:
“Ik was juist bezig siepels te snijden voor mijn man Berend, die daar zo dol op is, hoewel ik zelf nogal wat bezwaren heb, omdat het bij Berend altijd gasvorming veroorzaakt, toen ik ineens zag, dat er tranen uit mijn Mariabeeldje kwamen. Eerst dacht ik, dat het door de siepels kwam, maar de tranen bleven maar komen”. Ook de andere huisvrouwen zijn met soortgelijke verhalen gekomen. De pastoor van Baflo heeft de zaak in onderzoek en heeft verklaard, dat alles erop wijst, dat er in het noorden van Groningen grote veranderingen op komst zijn. Het Vaticaan is reeds op de hoogte gesteld.

Swiete tinzen

Ik rin alhiel forwêzen om
En bin net mear my selme;
De swietrook fen in wûnderblom
Het my alhiel bidwelme.

Schreef de dichter Piter Jelles, voordat hij de politiek inging. Ik ken het gevoel , bij mij is de oorzaak niet de “wûnderblom”, maar het grote aantal nieuwe gezichten, dat ik momenteel dagelijks voorgeschoteld krijg. Ik heb eens gelezen, dat een mens maar een beperkte groep soortgenoten kan “accepteren”. Het schijnt samen te hangen met de groepsgrootte in de oertijd , toen wij nog in holen woonden. Bovendien heb ik mijn Remy week en het is donker. Kortom het is tijd voor een weemoedig gedicht:

De oar

Skruten doar ik dy net oan te reitsjen,
moedich sykje ik dyn eachen,
ik yt dyn swiete rook en drink dyn stim.
Tichteby likest,
en út myn tinzen yn ‘e tiis,
fleane as wite fûgels myn wurden,
yn in flecht , sa moai en sinleas,
want fier bist, ûneinich fier,
tusken ús tjirgje oséanen
en yn de weagen fan emoasje
ferdwine wurch de fûgels
en bliuwt in doarmer troch de dream

De geitenmarkt

De concurrentie ligt altijd op de loer, ook in de geitenfokkerij. De Tubantia van afgelopen zaterdag meldt, dat nu ook de kerken zich met een geitenproject bezig gaan houden. In een kerk in Vriezenveen schijnen al acht posters van geiten te hangen. Voor ons is eigenlijk alleen de laatste zin van belang. Een geit en een cursus kost 110 euro. Ik kan nu al vast meedelen, dat wij waarschijnlijk onder die prijs gaan zitten. Wij laten ons niet zo maar uit de markt drukken. Desnoods krijgt men bij aankoop van een geit een compleet uierwassersetje, in kleur naar keuze, gratis. En ook zijn wij zonder meer bereid een cursus te geven.

Het Remy gevoel

Vandaag is oudste zoon J. voor kort bezoekje langs gekomen. Morgen vertrekt hij weer en dan begint voor mij een echte “ Remy week”. Maaike gaat de late dienst in, buiten is het vroeg donker en ik ben alleen. Meestal zwerf ik dan ’s avonds door het dorp W. Het hoofd weggedoken in de kraag loop door de verlaten straten en vanuit een ooghoek kijk ik soms bij mensen naar binnen en ik zie dan licht, gezelligheid, men speelt monopoly en dat alles versterkt mijn gevoel van eenzaamheid. Ik heb er wel eens aan gedacht me aan te sluiten bij een club, het bouwen van modeltreintjes of postzegels verzamelen lijkt me wel leuk, maar dat contact leggen met mensen, die ik helemaal niet ken, houdt me steeds tegen. Dat heb ik niet in me, als echte binnenvetter ben ik ook jaloers op mensen, die zich gemakkelijk kunnen uiten. Nee, zo’n club is niets voor mij. Misschien moet ik maar een hond aanschaffen, honden laten je nooit in de steek. Laatst liep ik voor de verandering eens door de naburige stad A., precies zo verlaten en donker, en daar kwam ik een andere man tegen, ook eenzaam, maar hij had een hond. Hij wel.

Sinterklaas

Voor het eerst dit jaar geen Sinterklaas gevierd. Oorzaak dochter N. komt pas eind december terug uit het verre Amerika. Wij “ doen het nu met de kerst”. Het is wel even wennen, Sinterklaas heeft namelijk iets vertrouwds, hij is volgens mij het laatste overblijfsel van de jaren vijftig. Hij hoort thuis in het rijtje kolenkit, bewaarschool, knikkers enz. De kerst heeft dat niet, dat is groter, de zoon van God is geboren, men wil wereldvrede, engelen vliegen af en aan. Sinterklaas, dat is gewoon een oude man op een paard met een knecht en die knecht heeft een zak van jute, het kan niet jaren-vijftiger. Als Sinterklaas straft doet hij dat degelijk met de roe en dan verder geen gezeur. Dat ligt bij de kerstgedachte allemaal ingewikkelder. Iedereen moet dan ook bij “ iets stil staan”, zo van “ laten wij ook denken aan degenen, die het moeilijk hebben en laten wij begrip hebben voor elkaar”. Bij Sinterklaas zijn we eerlijk, wij willen dan cadeautjes. Je moet wel braaf zijn geweest, maar dan krijg je ook iets wat je kunt vastpakken, kunt opeten enz. Zo hoort het ook, anders heeft braaf zijn geen zin. Bij de kerst zijn sommigen in staat hun kerstpakket ter beschikking te stellen voor een “ goed doel”, het sinterklaascadeau is van jou en van niemand anders, want jij bent braaf geweest, althans jouw stoute dingen zijn niet ontdekt. Ook dat is een verschil met de kerst, God ziet namelijk alles en Sinterklaas ontgaat veel.

Een Fries Sinterklaasversje:

Bûten waeit it, dat it rikket, hark, it gûlt om hûs en hear.
En de rein dy rikketikket, Sinteklaes komt grif net mear.
Mar dochs wolle wy noch hoopje, mûlk falt it in bytsje ta;
Of soe Sint mei syn swart feintsje ús no goed te fiter ha,
ús no goed te fiter ha!

Hark, hwa rint dêr, berntsjes, sûntsjes op syn teantsjes
't Lûd giet hast al yn 'e wyn forlern.
Mûlk is yn it tsjusterIen it paedtsje bjuster
Kom, 'k sil efkes hinne om to sjen:
O, biskop, o biskop, Bring ús nou jûn wat yn 'e hoas,
Jo kinne wol komme, Wy sliepe as in roas.

Stoute berntsjes, seit er, Krije kibjen, seit er,
En gjin snobguod, seit er, tink dêr om;Hwant jim witt' wol, seit er,
Dat ik altyd, seit er,Mar allinne by de bêsten kom.
O, biskop, o biskop, Bring ús nou jûn wat yn 'e hoas,
Jo kinne wol komme, Wy sliepe as in roas.

Sollicitatiebrieven

I. en ik hebben het er maar druk mee. Een niet aflatende stroom sollicitatiebrieven komt bij ons binnen en we hebben ons voorgenomen ze allemaal te lezen . Er zitten hele dankbare en droevige tussen en af en toe, tijdens het lezen, zucht I. heel diep en kijkt mij aan op een manier , dat ik nauwelijks in staat ben verder te werken . Maar goed, ik verman me, want de plicht roept, er gaat iets groots verricht worden daar in Groningen.
Zo schrijft een zekere Z., eigenaar van een matig draaiende kaaswinkel in het zuiden des lands “ Ik kom eraan, ik heb mijn winkeltje, mijn kazen en mijn vrouw vanochtend in de steek gelaten en ben onderweg naar het noorden. Ik volg het Pieterpad. Jullie hebben mijn leven zin gegeven en ik heb de kaasschaaf aan de wilgen gehangen. Eindelijk voel ik mij vrij”. Er komen ook brieven binnen, die ons duidelijk maken, dat er veel verborgen leed is op deze wereld. Een katholieke huisvrouw uit H. schrijft het volgende “ Heel graag zou ik bij u willen werken, want ik kan goed luiers wassen. In de bijlage bevindt zich een aanbeveling van meneer pastoor”. Na het lezen van die brief , zei I. tegen mij, terwijl ze haar korenblonde haren kamde “ laten we haar toch een kans geven, ik vind dit zo zielig en wat maakt die éne letter nu uit” en natuurlijk kon ik haar niets weigeren.

Laatste nieuws

Ekaterinburg:
Vanochtend is bekend geworden, dat de geiten eindelijk begonnen zijn aan de beklimming van de Oeral. Ondanks de zware sneeuwval en de lage temperaturen houden de dieren zich kranig.

Twente:
Iemand schijnt het (speculaas)hart van L. te hebben gebroken. Hevig snikkend is ze richting H. gereden.

Twente:
Na jaren van inspanning en opoffering is het eindelijk zover. M. is erelid geworden van “ Bloed, zweet en tranen”. Haar zijn de bijpassende versierselen uitgereikt. M., bij deze gefeliciteerd.

Groningen:
Het loopt storm. Uit het hele land komen de aanmeldingen binnen voor de functie van geitenuierwasser. I. wil zo snel mogelijk de eerste ronde van de sollicitatieprocedure starten.

Oproep van I.

Personeel gevraagd:

Bekwame geitenuierwassers, die bereid zijn om naar het noorden te verhuizen.
Goede sociale voorzieningen.
Enige kennis van de marktwerking wordt op prijs gesteld.

De kerstengel en de economie

Er werd vanavond bij mij gebeld en toen ik opendeed stond er een kerstengel voor de deur” Nou, jullie zijn dit jaar vroeg”, zei ik, “Sinterklaas is nog niet eens geweest. “ “ Nieuwe bedrijfspolicy “ antwoordde de engel “ we proberen de oude man eruit te werken, hij mag dan goed en heilig zijn, een engel is het beslist niet, deze kindervriend, daar kan ik je verhalen over vertellen” “ Ok” , zei ik , “ kom binnen, zet je step maar in het schuurtje, ik heb de koffie klaar” “ We hebben geen step meer”, antwoordde de engel, “wegbezuinigd”. “Geen step meer”, riep ik verbaasd” en jullie hebben ook al geen…… nou ja, je weet wel, zo blijft er weinig over om van te genieten “. “Ja”, zei de engel,” dat is zo, maar we kunnen er nog steeds uit na 61.000 jaar en dat is me ook wat waard”. Dat moest ik beamen en terwijl we een heerlijk kopje koffie dronken, ontspon zich een interessant gesprek over allerlei onderwerpen. Zo werd mij duidelijk, dat Sinterklaas de kerstengelen al langer een doorn in het oog is. De markt is volgens hen gewoon te klein voor twee van zulke grote spelers. Vroeger wisten ze dat niet, maar sinds kort krijgen de engelen economielessen, vandaar. “ En daarom zijn jullie steppen natuurlijk ook wegbezuinigd”, antwoordde ik , “ hoe meer je van economie weet, hoe groter de ellende wordt”. Dat moest hij weer beamen en nadat hij nog een tweede kopje had gedronken, nam hij vriendelijk afscheid en vloog de heldere decembernacht in, want steppen kon niet meer.